ગરબા વિનાનું ગુજરાત

જીવનમાં ઉંમરના ગમે તે પડાવે ઘણી વસ્તુઓ પહેલી વાર અને ક્યારેક તો માત્ર એક જ વાર થતી હોય છે . ઘણાની પ્રતીક્ષા થાય છે , ઘણાની નોંધ લેવાય છે , ઘણાની ખબર પણ નથી પડતી અને ઘણી ઇતિહાસના પાને અંકાઈ જાય છે .

બસ એવી જ એક ઘટના એટલે ગરબા વગરનું ગુજરાત . વિશ્વફલક પર ગુજરાતની ઓળખ બની ગયેલ અને વિશ્વના સૌથી લાંબા ડાન્સ ફેસ્ટિવલ તરીકે પ્રસ્થાપિત થયેલ ગુજરાતી ગરબો આ વખતે એની ગેરહાજરીને કારણે તીવ્રતાથી એક ગુજરાતી હૃદયમાં ભોંકાઈ ગયો છે . આવું કદાચ ….કદાચ નહીં ચોક્કસ પહેલીવાર બન્યું અને ભગવાન કરે આખરી વાર હોય …

કારણની ચર્ચા અસ્થાને છે કે કોરોનાની અસર …

પણ આવું થઈ શકે એ કોઈએ વિચાર્યું પણ ના હોઈ શકે . આખો આસો મહિનો આ વસ્તુ તીવ્રતાથી અનુભવાશે કારણકે સમાજના પ્રત્યેક ક્ષેત્રે દીપાવલી નો તહેવાર ખૂબ અસર કરે છે . ગણપતિ ક્ષેત્રે મૂર્તિઓ અને પૂજાપા, ફરાસખાના વાળા એની અસર અનુભવી ચુક્યા છે . અહીં ખરીદી માટે ઉભરાતા બજારોની ગેરહાજરી છે . વડોદરાનું નવા બજાર તો ગરબાના ખેલૈયાઓનું બજાર સાવ કોરું ધાકોર અને તેજવિહીન લાગે છે . મોટા માતાજીના તમામ મંદિરોમાં 15 દિવસ પ્રવેશ બંધ રાખ્યો છે .

હવે આવીએ ચાચરચોકમાં … જ્યાં ગરબાની સ્થાપના કરીને ગરબા ગવાય એ પ્રત્યેક ચોક ચાચરચોક જ હોય ને ??!!! કદાચ પહેલા પણ મેં કહ્યું જ છે કે મારા ફ્લેટસની બિલકુલ સામે વડોદરાના પ્રખ્યાત ગરબાઓ પૈકી એક ગરબાનું આયોજન થાય છે . ગણપતિ વિસર્જન પહેલા જ ત્યાં આયોજકો તૈયારી કરવા માંડે . ગ્રાઉન્ડ સાફ થાય . ફરાસખાના, સાઉન્ડ સિસ્ટમ , લાઇટિંગનું કામ છેલ્લે સુધી દિવસરાત ચાલે . અને પહેલે નોરતે ખેલૈયાનું આગમન થાય અને રાત્રે સાડા બાર સુધી ગરબાની રમઝટ . નાસ્તા અને પાસના કાઉન્ટર . પરંપરાગત પરિધાનમાં ઉમટી પડતા હજારો ખેલૈયા અને એનાથી વધારે દર્શકો . આઠમે લાઈટ બંધ કરીને થતી 25000 દિવડાની મહા આરતી .. આ વખતે કશું જ નથી .આ લખતા પણ આંખ પલળી જાય છે . બસ કલ્પના કરો કે જે આંખે અત્યાર સુધી નવરાત્રી અનુભવી હોય એને કેવું લાગતું હશે .

કદાચ વિશ્વમાં થયેલ લાખો લોકોને મૃત્યુનો શોક સમગ્ર માનવજાત આ રીતે પાળી રહી હશે . પણ એક વાત તો છે કે ગલી મહોલ્લાઓમાં વિરાજતા ગણપતિએ ઘર ઘરમાં વિરાજીત થવાનો મોકો મેળવ્યો અને આસ્થાનો આવિર્ભાવ અનુભવ્યો . એવી રીતે કોઈ પણ સ્વરૂપે માતાજીની આરાધના અહીં ગુજરાતના ઘરો માં થઈ રહી છે . અહીં સાઉન્ડ સિસ્ટમ થી નહીં પણ માવલડી સાથે ડાયરેકટ દિલનું કનેક્શન થયું છે . માતા ફક્ત મંદિરો માં નહીં પણ આપણા દિલમાં પણ વિરાજીત છે એ પહેલી વાર અનુભવાયું છે . અને જીવન હોય તો જ બધાનું મહત્વ છે એટલે આપણું જીવન દુનિયાની કોઈ પણ વસ્તુ કરતા વધારે મહત્વનું છે એ બરાબર સમજાઈ ગયું છે .

એટલે જ તો સેફ ડિસ્ટન્સ અને મોઢા પર માસ્ક ચણિયાચોળી અને ઉભરાતા ગરબાના ઉન્માદ પર ચૂપચાપ વિજયી બન્યા છે .

જેવું જીવન મળે એનો સહજ સ્વીકાર એજ સુખની વ્યાખ્યા .???!!!!!

જય માતાજી

વોઇસ ટાઈપિંગ

આજે આપ સૌને બોલીને કેવી રીતે ટાઈપ કરી શકાય એ માહિતી આપવી છે .
આ વસ્તુનો ઉપયોગ તમે ગુજરાતી, હિન્દી, અને અંગ્રેજી લખવામાં કરી શકો છો અને એ પણ બિલકુલ જોડણીની ભૂલ વગર. ફક્ત આ ત્રણ ભાષાઓ જ નહીં પણ ભારતીય ભાષાઓ સહિત ફ્રેન્ચ , સ્પેનિશ , પોર્ટુગીઝ , ઉર્દુ સહિત 125 ઉપરાંત ભાષાઓમાં લખી શકાય છે .
1. સૌ પહેલા play store પરથી ગુગલ ઈન્ડીક લેન્ગવેજ ની એપ ડાઉનલોડ કરો.

2. એ ડાઉનલોડ થયા પછી એમાંથી  input લેંગ્વેજ સિલેક્ટ કરો.
3.  હવે જે લખવા માટેનું કિપેડ ખોલશો તેમાં સૌથી નીચે ની બાજુમાં એક પૃથ્વીના ગોળા જેવી નિશાની છે એ નિશાની પર ટેપ કરો .તો સૌથી ઉપરના ભાગે તમે સિલેક્ટ કરી લેંગ્વેજ ના ઓપ્શન આવશે. હવે એ ઓપ્શનની નીચે એક નાનકડો ત્રિકોણ હશે એ ત્રિકોણ ને ટેપ કરવાથી બીજા બે ઓપ્શન આવશે .એમાં તમે ઇંગલિશ કીબોર્ડનો ઉપયોગ કરી ગુજરાતી લખી શકો અથવા સીધા ગુજરાતી અક્ષરો થી જ ગુજરાતી લખી શકો.
3.  એમાંથી  વોઈસ ટાઈપિંગ માટે ગુજરાતીના અક્ષરની જ પસંદગી કરવી.
4. એ પછી તમે જોઇ શકશો કે કીપેડ ના સૌથી ઉપરની બાજુ જમણી બાજુના ખૂણામાં માઈક ની નિશાની આપેલી હશે.
5. એ નિશાની પર ટેપ કરીએ તો એક માઇક ખુલશે.
6. એ માઇક ની બાજુમાં ડાબી બાજુ એક સેટીંગ આપેલું હશે. જે એક ચકરડા જેવી નિશાની હશે.
7. એ નિશાની પર ટેપ કરતા ઉપર લેંગ્વેજ વાળો ઓપ્શન હશે.
8. હવે એ ઓપ્શનમાં જઈને દુનિયાની વિવિધ ભાષાઓનું લિસ્ટ ખુલશે એમાંથી તમારે પ્રાઇમરી લેંગ્વેજ તરીકે જે ભાષામાં બોલીને લખવું હોય તેની પસંદગી કરવી અને એ ઓપ્શનને સેવ કરી લેવો .અને પછી તમારે જ્યાં લખવું હોય ત્યાં જઈને તમે માઈક પર ટેપ કરીને સ્પીકર આવતાં બિલકુલ ભૂલ વગર સામે મોઢું રાખીને ફટાફટ ટાઈપ કરી શકશો.
આ આખો લેખ મેં એવી રીતે ટાઈપ કરીને જ લખ્યો છે
## આની મર્યાદાઓ પણ છે કે જો તમારે ફકરો પાડવો હોય તો જમણી બાજુ આવેલી મોટી ક્રોસની નિશાની પર ટેપ કરી ફરી કીબોર્ડ પર જઈને ફકરો પાડવો પડે છે અને કોઈપણ જાતના વિરામ ચિન્હો  આમાં ટાઈપ થતા નથી એટલે પાછળથી મૂકવા પડે છે.
આમાં બોલતી વખતે ઉચ્ચાર શુદ્ધિ જેટલી સારી હશે એટલો સરસ ભૂલ વગર નું ટાઈપિંગ થાય છે આ સગવડ એ લોકો માટે સારી છે જે ખૂબ વૃદ્ધ હોય અને ટાઈપ કરીને whatsapp ના કરી શકતા હોય તે લોકો આવી રીતે બોલીને પણ પોતાનો સંદેશો આપી શકે છે. આ ટાઇપિંગ પેડ તમે મોબાઈલમાં કશે પણ લખવા માંગો ત્યાં તેનો ઉપયોગ કરી શકો છો. આવી વેબસાઇટ હોય બ્લોગ હોય કે પછી whatsapp હોય કે પછી ફેસબુક હોય ઇ-મેઇલ પણ લખવો હોય તો લખી શકાય છે . જ્યારે હિન્દી કે ઇંગ્લિશ બીજી ભાષામાં તમારે લખવું હોય ત્યારે તમારે પ્રાઇમરી લેંગ્વેજ બદલી નાખવી પડે .
આશા છે જો તમે સરળતાથી શોધી શકશો તો તમારી ઘણી મહેનત બચી જશે.

એક વાક્યમાં પ્રેમ પત્ર

ફક્ત મારા  જ ,

તમારા લાગણીના
સપ્તરંગી મેઘધનુષી શબ્દોની રંગોળી પૂરેલી
એ કાગળની શ્વેત ચુનર જોઈને
મારી આંખોમાં પાંપણો નો બંધ તોડી
છલકાઈ ગયેલા હર્ષાશ્રુથી ઘૂઘવતા પૂર માં
આ કાગળ ફરી કોરો થઈ ગયો
પણ ……….
હું પ્રેમની વર્ષા માં નખશીખ ભીંજાતી ગઈ ….

ફક્ત તમારી જ……

બેઘર

પાંચ શબ્દો ની દાસ્તાન છે:

ઘર બેંકના કબજામાં , સંતાનો વિદેશમાં …

વરદાન

એક વખત ભગવાને ત્રણ ભક્તો ને પસંદ કર્યા વરદાન આપવા માટે . ત્રણેવ પાસે ધનની કમી હતી . બસ જીવન ચાલ્યા કરે પણ પ્રભુ ને નહોતા ભૂલ્યા .
ભગવાને ત્રણેવને જોઈએ એટલું ધન એક કાગળ પર લખવાનું કહ્યું .
એક ભક્તે લખ્યું જીવન સારી રીતે જીવાય એ માટે જરૂરી હોય એટલું . ભગવાને કહ્યું : તથાસ્તુઃ .
બીજાએ એવું લખ્યું કે બસ લોકો જોયા જ કરે એવું જીવન જીવવા માટે જરૂરી હોય એટલું .
ભગવાને કહ્યું : તથાસ્તુઃ .
ત્રીજાએ લખ્યું : જેટલું છે એટલું જ પર્યાપ્ત છે . કારણ કે તમારે કાયમ મારું ધ્યાન રાખવું પડશે અને હું તમારી નિકટ રહીશ .
ભગવાન એને ભેટી પડ્યા .

ન્યાય !!!????

રળિયાત પર નજર પડતાં જ જગલો સજ્જડ થઈ ગયો . એના ખૂનના ગુનામાં 12 વર્ષની જન્મટીપ ની સજા કાપી કાલે જ એ છુટેલો .

રતનીયાની દોલતની બિછાવેલી જાળ માં ફસાયેલી પત્ની ભાગીને જવાની હતી તે જ રાત્રે એને માથે મુસળના ઘા મારી ભાગી ગયેલો . કોર્ટમાં જાતે કબૂલાત કરી લીધી .

આજે મુંબઈની બદનામ ગલીમાં એ આજીવન સજા કાપી રહી છે .

ઉપરવાળાનો ન્યાય આ જ હશે કદાચ એવું બબડીને સ્ટેશન તરફ ચાલવા માંડ્યો .

મહેંદીમાં લખેલું નામ

વીનેશના લગ્નની તૈયારીઓ પુરજોશમાં ચાલી રહી હતી . મહેમાનો આવવા માંડ્યા હતા . આમ તો છોકરાનું જ લગ્ન હતું પણ એક જ દીકરો હતો ત્રણ બહેનો વચ્ચે એટલે મહેંદીની રસમ પણ રાખેલી .
વહુ ને ઘેર મહેંદી મોકલાઈ ગઈ . બપોરના જમણ પછી મહેંદી મુકવાવાળી બહેનો પણ આવી ગઈ . બધા પુરુષો પાર્ટી પ્લોટ પર તૈયારીઓ જોવા પહોંચ્યા . કાલે મંડપમુહૂર્ત , ગ્રહશાંતિ અને રાત્રે ગરબા હતા .
સાંજે પાછા આવ્યા તો પણ મહેંદી ચાલુ જ હતી . વીનેશ રસોડામાં પાણી પીવા આવ્યો . એમના રસોઈવાળા વીણાબેન પાણી આપવા ફ્રીજ પાસે ગયા. ત્યાં જ બીજો અવાજ દરવાજા પાસે આવ્યો .
” માસી , આ બાબાને પણ જરા પાણી આપશો??” પરિચિત અવાજ તરફ જોતાં જ
વીનેશના હાથમાંથી પાણી નો ગ્લાસ પડી ગયો . “અરે દિવ્યા ક્યાં હતી તું ? અને મળી તો પણ આજે ? આજે તું મારા લગ્નની મહેંદીની રસમમાં આવી છે … મેં તારી સાથે લગ્ન કરવા પપ્પા મમ્મીની મંજૂરી પણ મેળવી લીધેલી અને તારા ઘેર કહેવા ગયો તો તાળું … તને બે વર્ષ સુધી શોધી પણ ..”

“… અને  આ બાબો ???”

દિવ્યા જોર થી હંસી પડી  : મારા ભાઈનો  છે ..  પપ્પાને ધંધામાં ભયંકર ખોટ આવતા બધું રાતોરાત વેચાઈ ગયું સિલ થઈ ગયું . અમે ફૂટપાથ પર આવી ગયેલા . પછી હું અને ભાભી પાર્લરનું કામ કરી મદદ કરવા માંડ્યા ..”

દિવ્યા બીજું કશું પણ કહે એ પહેલાં પાછળ ઉભેલા તેના મમ્મી પપ્પા બેઉ બોલ્યા : હજી મોડું ક્યાં થયું છે બેટા ?? મન મળે ત્યાં લગ્ન ફળે…

મૃત્યુ : વિદાય

આપણે કાર કે સ્કૂટર સ્ટાર્ટ કરીએ છીએ ત્યારે એક સેલ્ફ સ્ટાર્ટ એક કી થી કરીને વાહન ચાલુ કરીએ છીએ . એવી જ રીતે સ્ત્રી અને પુરુષના સંયોગ થી ફલિત બીજમાં એક સ્ટાર્ટ મળે જ્યાં જીવમાં ચેતન આવે છે અને ગર્ભમાંથી બહાર આવે ત્યારે જન્મ થાય છે એક સ્વતંત્ર જીવનો …

મૃત્યુ આનાથી એકદમ ઊંધી પ્રક્રિયા છે . એક જીવંત દેહમાંથી ચેતનનું બહિર્ગમન થવું . એક નિશ્ચેતન દેહ નું રહી જવું . દરેક જીવ માટે આ સમાન છે . શિકાર પણ સજીવ રહી શકતો નથી ને !!!

અચાનક વાર્તાઓકે જીવન માંથી અચાનક મૃત્યુ ની વાત લખતા મને પણ નવાઈ જ લાગે છે .પણ છેલ્લા 6 મહિનાઓથી જે મૃત્યુનું તાંડવ જગતભરમાં થઈ રહ્યું છે ત્યારે આ સવાલ મનમાં ઘુમરાવો સ્વાભાવિક છે . છેલ્લા કેટલાક સમય થી આ સવાલ મારા મનમાં અવારનવાર આવ્યા જ કરે છે .

મારી પિતરાઈ બેનનું મૃત્યુ ખૂબ નજીક થી જોયું . એ બેભાન અવસ્થામાં 5 દિવસ જીવેલી . પછી મૃત્યુ પહેલા થોડીક ક્ષણો માટે ચેતન આવ્યું અને પાંચેક મિનિટમાં દેહ મુક્યો .

એણે અનહદ શારીરિક અને માનસિક પીડાઓ વર્ષો સુધી વેઠેલી . ત્યારે એક પળ સાથે જાણે જન્મભરની તમામ પીડાઓ , સંબંધોનો અંત આવી ગયો એવી લાગણી થઈ . હંમેશ હસીને આવકારતી બેન આજે રૂમ વચ્ચે છાણના લીપણ પર શાંતિથી પોઢી ગયેલી . કોણ આવે કોણ જાય એની સઘળી વાતોથી મુક્ત .

બસ આજ વાત આજે સેંકડો મૃત્યુના આંકડા વચ્ચે ફરી યાદ આવે છે . માતાના ગર્ભમાં ચેતનાના પ્રવેશ સાથે દુન્યવી સંબંધો , એની સાથે જોડાયેલા હક્ક ફરજ બધું નક્કી જ હોય છે અને ખાસ તો સ્ત્રી તરીકે જન્મ લીધો કે પુરુષ તરીકે એ પ્રમાણે અંતિમ ઓપ મળે . પહેલા સદરાથી માંડી કફન સુધીની યાત્રા .

જે પળે દેહ છૂટે ત્યારે મુક્તિ . પછી ચેતનાનું શું થયું એ વિશે ધર્મ અને વિજ્ઞાન અલગ મત ધરાવે .પણ મૃત્યુ પછીના ડર બતાવીને કે ડરી ને અને ખુદ મૃત્યુથી ડરીને માનવ એક આખો જન્મારો ખોઈ દે છે . આ ફક્ત માનવ પ્રજાતિમાં જ એની બુદ્ધિની દેન થી શક્ય બન્યું છે . માનવેતર જીવમાં તો ક્યાંય શક્ય નથી . ત્યાં કોઈ દેશની સરહદો નથી . માછલી કે સાપને બીજા દેશમાં જવા વિઝાની જરૂર નથી હોતી . એમની હોસ્પિટલો પણ નથી હોતી . જે કુદરતથી જન્મે એનાથી જ જીવવાનું અને મૃત્યુ પામવાનું .

બધી પીડાઓનું શમન થઈ આત્મા ની પરમાત્માના અંશ તરીકે ઓળખની પુનઃ પ્રાપ્તિ એટલે મૃત્યુ . પણ મોહમાયાની એક જટિલ માયાજાળ માં આપણે એક સહજ સત્યને ભયાનક રૂપ આપી દીધું છે અને એનો ડર મૃત્યુ ઉપરાંતની ગતિમાં પણ વણી લેવાયો છે . આપણું જીવન વિભિન્ન ટેગ માં જ વીતે છે પણ સ્વતંત્ર જીવન આપણામાં ઘણા જ જૂજ લોકો જીવી શક્યા છે . વિચારજો ખરેખર આપણે ક્યા ભયના અજ્ઞાત ઓથાર વચ્ચે જીવીએ છીએ ???

મોત મિસ્ટરી

મંગલુના દરવાજે ટકોરા પડ્યા . રાતના બે વાગ્યા હતા . દીનિયો એની સાથે ચાલવા માંડ્યો . ઝીણીએ દરવાજો બંધ કર્યો . અર્ધા કલાકે બેઉ નક્કી કરેલા મુકામે પહોંચી ગયા .
મંગલુએ દરવાજો ખોલ્યો . એ ઉપર સુવાના ઓરડા તરફ ગયો અને દીનું ને તરસ લાગેલી એટલે એ ફ્રીજ પાસે ગયો . દરવાજો ખોલતા જ દીનું ના મોંમાંથી મોટી ચીસ નીકળી ગઈ . ફ્રીજમાંથી એક જુવાન સ્ત્રીની લાશ તેના પગ પર પડી . મંગલુ દોડતો નીચે આવ્યો અને દીનું નો હાથ ઝાલી ભાગવા જતો હતો ત્યાં જ સોસાયટીના ચોકીદારે એના માથા પર લાકડી ફટકારી . શોરબકોરમાં પોલીસને ફોન થઈ ગયો .પોલીસ આવીને લાશનું પંચનામું કરીને બેઉને પકડી ગઈ .
મંગલુએ કહ્યું : અમે તો ચોર છીએ શાએબ . ચોરી કરવા ઘુસ્યા અને આ દીનીયાને તરસ લાગી તે ફ્રીજ ખોલ્યું ને લાશ પડી . અમને બીજું કાંઈ ખબર નથ્ય .
એક ગુમ થયેલી યુવતી ની ફરિયાદ દસેક દિવસ પહેલા મળેલી અને લાશ એ યુવતી ની હતી . આ બેઉ ચોર ખૂની નહોતા એ ઇન્સ્પેક્ટર જાણી ગયા પણ ચોરી કરવા માટે ગુનો દાખલ કરી લોક અપ માં પુરી દીધા .
સવાલ એ યુવતી નો હતો કે એનું ખૂન કોણે અને કેમ કર્યું . ઇન્સ્પેક્ટરે એફ આઈ આરમાં લખેલ ફોન જોડ્યો . અને કહ્યું : તમારી પત્નીનો પત્તો મળી ગયો છે . તમે જલ્દી આવી જાવ .

પછી એ ફોન તાજ હોટેલમાં પોતાની પ્રેમિકા સાથે ચેક ઇન  રહેલ યુવાન  જે યુવતીના પતિનો હતો એનું રેકોર્ડિંગ ચાલુ  જ હતું . પતિએ બીજો ફોન જોડ્યો : તુને ઉસે માર ડાલા થા યા જીંદા હી છોડ દિયા થા ??
બીજો નંબર : સાબ ,મૈને તો માર હી ડાલા થા . કન્ફર્મ ભી કીયેલા થા .
સાલી બેવફા ..
પોલીસ સ્ટેશનમાં પગ મુકતા જ એની ધરપકડ થઈ ગઈ .
પોલીસને ગૂંચવનાર ખુદ ગૂંચવાઈ ગયો !!!

એકલી સફળતા

પોતાની ઓડી પાસે આવીને કારના દરવાજાના હેન્ડલને પકડીને કરણ પાંચેક સેકન્ડ થંભી ગયો . ડ્રાયવરે ગાડી ચાલુ તો કરી બસ સરના બેસવાની રાહ હતી . આજે દિવેશ , કરણના ડ્રાઇવર ને ઘેર વહેલું જવાનું હતું . એના દીકરાની પહેલી વર્ષગાંઠ હતી .
એક કેકશોપ પાસે એણે કરણને પૂછ્યું : સર , આપને વાંધો ન હોય તો હું અહીં થી એક જ મિનિટમાં કેક લઈને આવું .
કરણે હા પાડી એટલે એણે કાર સાઈડ પર લઈને કેક લઈ લીધી .
આજે કરણે પહેલી વાર સામેથી પૂછ્યું :  કેક લીધી ??  કોઈનો બર્થડે છે ? દિવેશે કહ્યું : હા મારા દીકરા ની બર્થડે છે .
થોડા આગળ જઈને કરણે કાર રોકવા કહ્યું . દિવેશને અકળામણ થઈ . પણ એ કશું કરી ન શક્યો . પાંચ મિનિટમાં પાછો આવ્યો ત્યારે એના હાથમાં મોટું બોક્સ હતું .
દિવેશને એણે કહ્યું : તું કાર સીધી તારે ઘેર લઈ લે . હું ત્યાંથી ડ્રાઈવ કરીને ઘેર જતો રહીશ . ઘડી પહેલા અકળાયેલ દિવેશ ને થયું : ના સાહેબ સારા અને સમજદાર છે .
ઘર આવતા દિવેશે કાર રોકી અને ચાવી કરણને આપી . કરણ પાછળથી ઉતરી સીધો દિવેશ પાછળ તેના ઘરમાં ગયો . દિવેશને આનંદ અને આશ્ચર્ય થયા .
ઘરમાં થોડી ક્ષણો માટે અંધાધૂંધી ફેલાઈ ગઈ . આટલા મોટા માણસ આપણે ઘેર ?? પેલું મોટું બોક્સ કરણે દિવેશને દીકરાને આપ્યું . ઘણા બધા રમકડાં હતાં . એક નાનકડી સોનાની લકી પણ તેણે દિવેશને દીકરા માટે આપી ત્યારે દિવેશે આટલું બધું લેવાની ના પાડી . કરણે લકી એના દીકરાના હાથમાં પહેરાવી દીધી . દિવેશના માતાપિતાને પણ મળ્યો .
દિવેશે જમીને જવા વિવેક કર્યો અને કહ્યું :  સાહેબ તમે તો બહુ મોટા લોક પણ અમારે ત્યાં જે બન્યું છે એ ખાશો ને ??
કરણ થાળી લઈને પોતાની જાતે ભરવા લાગ્યો . આજે ખાવામાં એને અનેરી લિજ્જત લાગી . સાચુકલો આનંદ થયો .
પાછા વળતા રાતના દસ વાગી ગયા હતા . એ વળતા મરીન ડ્રાઈવ પર કાર રોકી નીચે ઉતર્યો . સમુદ્રની ઠંડી હવામાં એને ઘણું સારું લાગ્યું . એ પાળી પર બેઠો . દૂર સમુદ્રથી પણ મોટી એની વિચારોની ક્ષિતિજ બની ગઈ .
આ શહેરમાં કરણ નામનો એક ગરીબ ઘરનો તેજસ્વી વિદ્યાર્થી સ્કોલરશીપ પર ભણીને અને આઈ આઈ ટી ની પ્રવેશ પરીક્ષા પાસ કરી ભણવા માટે 15 વર્ષ પહેલાં આવેલો . ભણતરના ખર્ચને પહોંચી વળવા માટે તે સાંજે ટ્યુશન કરતો અને પછી એક કોચિંગ ક્લાસમાં પણ ભણાવતો . થોડા પૈસા બચતા તો ઘેર પણ મોકલી દેતો .
પોતાના વર્ગના બીજા અમીર દોસ્તો માંથી એક રજતને તેના માટે બહુ માન . બે ત્રણ વાર તેને ઘેર પણ પરાણે લઈ ગયેલો . એનું ઘર જોઈ કરણની આંખો ફાટી ને ફાટી રહી ગઈ . ઘર નહીં મહેલ હતો એ . રજત એના થોડા જુના કપડાં થાય એટલે કરણને આપી દેતો . કરણને એમાં શરમ નહોતી લાગતી .
આઈ આઈ ટી માં કરણ એ વર્ષનો ગોલ્ડ મેડાલિસ્ટ બન્યો . લાખો ના પેકેજ ની નોકરી ઓફર થઈ . એ વિદેશ જતો રહ્યો . રાત દિવસ ફક્ત મહેનત બીજું કશું નહીં . બે વર્ષમાં તો ગામમાં એનું ઘર ઝુંપડા માંથી વિશાળ બંગલામાં તબદીલ થઈ ગયું . ઘેર ગાડી વાડી અને નોકરચાકર ની વણઝાર .
જમીન સે આસમાન તક …
કરણને રિયા મળી . ભવ્ય લગ્ન થયા . કરણ દેશમાં પોતાના બિઝનેસ માટેની સરકારી યોજનાઓ માંથી એક માં અરજી કરી સ્વદેશ પાછો આવી ગયો . એણે બધી તૈયારી કરી લીધી .હવે એ  1 મહિનો ગામડાના ઘેર રહેવા માંગતો હતો .
એના સ્કૂલના ભાઈબંધોમાંથી થોડા અહીં જ હતા . આટલા મોટા માણસ સાથે તેઓ સહજતાથી ન મળી શક્યાં . જે વ્યવહાર એની ટોળી ના બીજા લોકો વચ્ચે હતો એમાં એના સ્ટેટ્સે દીવાલ ચણી દીધી . પારદર્શક દીવાલ . કાચની જે જોઈ તો શકાય પણ સ્પર્શની હૂંફ વગરની . ઘરમાં બધા પોતપોતાની પ્રવૃત્તિઓમાં વ્યસ્ત . જોઈતું કારવતું પૂછે અને કહે પછી હવે આરામ કર બેટા . 20 દિવસથી બધા પહેલાની જેમ ટોળે મળી વાત કરવાનું યાદ નથી .માં ના ખોળામાં માથું મૂકીને સુવાની ઇચ્છા હતી . પપ્પા સાથે ટ્રેક્ટર પર બેસી ખેતરોમાંથી લીલીછમ તુવેર ખાવા જવું હતું .પણ કરણની લક્ઝરીની એ બધાને પણ આદત પડેલી . બધાના હવે પોતાના જુદા રૂમ હતા .
રિયા આ બધું સમજતી . તેણે કરણને સધિયારો આપ્યો . બેઉ મુંબઇ આવી ગયા . અહીં પણ એ બહુ જલ્દી ટોપ બ્રેકેટમાં આવી ગયો . ઈમાનદાર હતો એટલે બેઇમાન લોકો તેનાથી દૂર રહેતા થઈ ગયા . એના લેવલના ગણ્યાગાંઠ્યા 20 બિઝનેસ હાઉસ અહીં હતા . અહીંની સોશિઅલ લાઈફમાં એને ઉદઘાટન ની રીબીન કાપવા જરૂર બોલાવાતો પણ પોતાના ઘેર લંચ ડિનર માટે અંગત આમંત્રણ ના મળે . લોકો એ વિચારીને દૂર જ રહેતા કે કરણ તો બહુ મોટા માણસ !!! આપણે ત્યાં વળી આવે ??
બાળકો થયા એટલે રિયા એમના ઉછેરમાં પરોવાઈ ગઈ . એને પણ સમય ઓછો મળતો . ઇન્ટરનેશનલ સ્કૂલમાં તો બાળકો સવારે 7 થી સાંજે 5 વાગ્યે છૂટે અને ઘેર આવતા સાડા છ . થાકીને લોથ હોય . એ લોકો સાથે પણ ફક્ત રવિવારે જ મુલાકાત થાય .
=====+==============+=+++દિવેશના ઘેરથી આવ્યા પછી  સૂતી વખતે કરણે રિયાને કહ્યું : રિયા તું આશુને ભણવા બાબતે બહુ ફોર્સ ના કર . બેઉને એમની રીતે જ મોટા થવા દે . આવતા વર્ષે અહીંની એક સારી શાળા પણ બાળકના બાળપણની હત્યા ના કરે એવી શાળા માં એમનું એડમિશન કરાવી દઈએ . એમને જીવતાં શીખવાડીએ . એમને નિષ્ફળ થતા પણ શીખવાડીએ . સંઘર્ષ કરતા પણ શીખવાડીએ .
રિયા એ પ્રશ્નસુચક નજરે જોયું .
કરણે મનમાં જ કહ્યું : એ લોકો ભવિષ્યમાં મારી જેમ એકલા ના પડી જાય .