પરિવર્તન

જાણે કેટલાય મહિના વીતી ગયા આ વતન માં આવ્યે એવી લાગણી થાય છે . જયારે એવું લાગ્યું કે ધીરે ધીરે જીવન દિશા વિહીન બનવા લાગે ત્યારે બહુ બેચેની થાય નહીં ???
આ વખતે એવું લાગે કે શું કરીએ અને શું ના કરીએ ?? શું જરૂરી અને શું બિન જરૂરી??? આમ તો કશું દુઃખ હોય નહીં પણ આપણા સિવાય બધા સુખી લાગે …..
વિમાન માં મુસાફરી કરતી વખતે લગેજ વધી જાય ત્યારે શું કરીએ છીએ ??? આમ તો બધું જરૂરી જ હોય છે પણ અહીં આપણે પ્રાથમિકતા નક્કી કરીને જે બિનજરૂરી લાગે તે બહાર મૂકતા જ્ઇએ છીએ .અને બેગ હળવી થવા લાગે છે …
શું આવું જીવન માટે ન થઇ શકે ???
આપણી જરુરિયાત સમય સાથે સતત બદલાય છે પણ આપણે સ્વભાવ વત્ બદલાઈ નથી શકતા . અમુક વસ્તુઓ બદલી જ નથી શકતા ,એના વગર જીવવું અશક્ય છે એમ આપણા મનને ઠસાવી દઈએ છે . આ જ સમસ્યા ની શરૂઆત છે જે છેલ્લા સ્ટેજ માં જ ખબર પડે છે ……
આવા સમયે જો શક્ય હોય તો તમારી સૌથી પ્રિય આદત કે વસ્તુ કે શોખ નો ત્યાગ કરો .. અઘરું છે ,અશક્ય નથી . અને પ્રારંભિક અગવડતાઓ સામે દઢ નિશ્ચય થી ઝઝૂમી લેશો અને એમાં ભલે અંશતઃ સફળ થશો તો બીજો સામાન ખાલી કરવામાં મુશ્કેલી નહીં આવે .
જેમ પાણી ના પ્રવાહ માં ગમે ત્યાં થી પાણી લો પણ ત્યાં જગ્યા ખાલી નહીં રહે . કઈ ક બદલાવ મળે એટલે ફરી ફ્રેશ થઇ જવાય અને ફરી પેલો કાઢેલો સામાન મંગાવી લેવાય ……

હાશ થઇ …….

દરેક દિવસ કોઇ ટાર્ગેટ પૂરૂ કરવાનો કંટાળો આવી જાય છે . કશું નવું કરવાની ઈચ્છા થાય પણ સંજોગો રજા નથી આપતા . એક સરખી જીવાતી જિંદગી બસ કેલેન્ડર નો ડટ્ટો બદલાતો રહે .અંદરથી શુષ્ક કોરાકટ રણ જેવું ભીતર લઇ જીવતાં જીવતાં સુખ ના મૃગજળ ની પાછળ દોડતા જ રહીએ છીએ .
જીત હાર થી પરે , કોઈ બદલાની આશા વગર માત્ર પોતાના આનંદ ની થોડીક ક્ષણો ની જીવંત રહેવાની અનુભૂતિ છેલ્લે ક્યારે થઇ????
હું જાણતી હતી કે આમાં હાર નિશ્ચિત છે .પણ મારે આ કરવું જ હતું . બિન્દાસ બનીને આ ક્ષણો મન ભરીને માણવી હતી .ક્યારેય સ્ટેજ પર એક્ટીન્ગ નથી કરી .પણ ક્લબ માં હરિફાઇ માં નામ લખાવી દીધું . થોડી પ્રેક્ટિસ કરી લીધી . હું એકપાત્રી અભિનય માં આર જે બની ગઇ . ત્રણ મિનિટ માં ત્રણ લિન્ક અને ત્રણ ગીતો ની ઝલક !!!! જ્યારે બોલતી હતી ત્યારે સૌથી વધારે હું જ એન્જોય કરતી હતી . બસ મજા પડી ગઇ . જીતી ન શકી પણ તો ય જીતી ગઇ …
હા મારી ભીતર એક બાળક હજી જીવંત છે . એની હાશ થઇ …….

મૌસમ

ક્યારેક બારીએ બેઠેલું મન દૂર ક્ષિતિજે ભ્રમણ કરવા નીકળી જાય છે .એકલું મન . અને હું બારીમાં બેઠેલી જ રહું છું . જીવન સાથે નિતનવા પ્રયોગો કરતી હોઉં કે અનાયાસે થઈ જાય છે .એકવિધતા જીવનને કંટાળા થી ભરપૂર કરી દે છે .અને એને નવીનતા ના રંગો થી ભરવા માટે પણ કોઈ વિચાર નથી આવતો ત્યારે જાણે કોઈ તમારા દિલ પર આવીને ટકોરા મારે કે કૈક એવું થઈ જાય કે આપણે અનાયાસે ત્યાં જવા લલચાઈ જઈએ છીએ .
દરેક વય ની એક માંગ હોય છે પણ ક્યારેક લાગે કે બાકી દિવસ માં શું કરીશું અને ક્યારેક તો હવે જેટલી જિંદગી બાકી છે એમાં હવે શું ??? ઉત્તરાર્ધ માં આ જ મૂંઝવણ હોય છે અને એના ઉકેલો શોધાતાં હોય છે .
બહુ સરળ ઉપાય એ જ છે કે લગભગ 50 વર્ષ સુધી બધા માટે જીવ્યા બાદ હવે પોતાના માટે જીવવાનું શરૂ કરવું અથવા હવે એ લોકો જેને તમે સમય નથી આપ્યો એને સમય આપવાનો સમય થઈ ગયો છે . હવે અન્યો ની જવાબદારી માંથી નિવૃત્તિ લઈને પોતાની જવાબદારી લેવાનો સમય આવી ગયો છે . અને કદાચ અન્યોની જવાબદારી સ્વેચ્છા એ ઉઠાવવાનો સમય આવી ગયો છે . જે કરવું હતું પણ થઈ નથી શક્યું એ કરવાનો સમય હવે જ આવ્યો છે . પણ અધ્યાત્મ માં જેને મોહ કહ્યો છે એ ઈચ્છાઓની જીવનદોરી એવી રીતે લંબાવે છે કે પોતાની રીતે જીવવાની ઈચ્છાઓ કોઈ વાર ભૂલવી પડે છે કે ભૂલી પણ જવાય છે .
સૌ પહેલા તો એ વિચારશો કે તમારા ઘરમાં તમારી જરૂર ખરેખર કેટલી અને કેવી છે ??? તમારું સ્વમાન અને સ્થાન શું છે ??? જો એ ઘટતું જતું હોય તો હવે સમય પાકી ગયો છે કે તમારી રાહ તમે શોધી શકો છો .
એવું નથી કે રૂટિન માં બદલાવ આવવો જોઈએ પણ જ્યાં સુધી ગમતું રહે ત્યાં સુધી બદલાવ ટકી જાય તો ય મજા પડી જાય .પછી નવી શોધ .અને એક વાર શોધવાની ટેવ પડી જાય પછી મળતા વાર પણ નથી લાગતી .
તમે સવારે પૂજાપાઠ ના સમયમાં વધારો કરી શકો કે ઘટાડો પણ કરી શકો .રોજ એક મંદિરે જવાને બદલે જુદા જુદા મંદિરે પણ જઈ શકો . એક પાઠ ને બદલે બીજા પાઠ પણ કરી શકો .વાત તો ભગવાનની આરાધના ની જ છે ને !!!! . તમારો પહેરવેશ પણ બદલી શકો .
અને સૌથી વધારે મહત્વ નું કે તમારા જીવનસાથી ને તમે એને ગમતું કરવાની અનુમતિ આપી શકો છો અને એ પણ ત્યારે જ્યારે એ કરે એ તમને ના ગમતું હોય તો પણ .. જેવું કે તમને તમારી પત્ની સાડી પહેરે એ જ ગમે પણ એ તમારી સાથે જીન્સ અને કુર્તી પહેરીને આવે ,ભલે ના શોભતું હોય એના પર પણ એની ઈચ્છા પૂરી થતી હોય તો તમે એને એવી રીતે આવવા દો છો .ઉંમર ના આ પડાવે એને એ તો ખબર જ છે કે ડ્રેસિંગ સેન્સ કઈ બલા છે પણ જ્યારે વાત ” હું ” અને ” તું ” ની હોય ત્યારે તો અવશ્ય ..તમારા પતિ 3/4 પહેરીને મુવી જોવા આવે તો તમારા નાકનું ટીચકું ચડી જાય પણ કોઈ વાર અરે એને પણ મનની કરી લેવા દો . ઘરના અન્ય સભ્યો અને સમાજ કે પડોસીઓ ની દરકાર કરવી એમના અભિપ્રાય સાંભળવાનો સમય હવે વીતી ચુક્યો છે … કદાચ એવું પણ થાય કે તમને જોઈને એ લોકો પણ એવી રીતે જીવવાનું શરૂ કરે …
પોતાનું ધાર્યું ના થાય તો આપણને દુઃખ થાય મનદુઃખ પણ થાય અને એને લીધે માં ઉદાસ પણ થાય .પણ હવે એ દુઃખ લગાડવાની ટેવ ધીરે ધીરે ઓછી કરી દેશો તો ખુશ વધારે રહેવાશે . તમે કહેવાની ફરજ બજાવી લીધી પણ માનવી ના માનવી એની મરજી !!! દિલ પર મત લે યાર !!! રીસામણા મનામણાં થી હવે ધીરે ધીરે દૂર થવાનું આપોઆપ થવા માંડશે . પહેલા વરસાદે હજીય એક ભજીયા ની પ્લેટ અને ચા માટે પાસેની લારીએ સજોડે જવાની મૌસમ શરૂ થાય છે . અને આ મૌસમ પેલી ઋતુઓ ની મોહતાજ નથી …બસ એક મેક ને ગમતા થવાની મૌસમ છે …
મારા પોતાના અનુભવો હવે પછી …

વેકેશન ..(4)

કાકીબા પોતે આજે ભાવુક થઈ ગયેલા …. પોતાના બાળપણની વાત કરતા …
” ગોરસ આમલી તોડતા , નાની કેડી પર ઠેકતાં , તળાવમાં કાંકરા ફેંકતા સ્કૂલ સુધીની સફર થતી …સાવ ડોબો અને ઠોઠ નિશાળીયો હોય તેજ ટ્યુશન રખાવે બાકી કોઈ નહીં .. અરે અમારા પપ્પાને તો અમે કયા ધોરણ માં ભણીયે એ પણ ખબર નહોતી બેટાઓ ..અને પરિણામ આવે ત્યારે એટલું જ પૂછે પાસ થાય કે નહીં ??? નાપાસ થાય તો કહે કઈ નહીં થોડી વધારે મહેનત કરજો .. દર બુધવારે અમને નાસ્તા ને બદલે દસ પૈસા વાપરવા મળે .ત્યારે અમે શાળા પાસે થી સેવ મમરા ,ચીકી ,બોર ,જામફળ એવું બધું લઈને ખાઈએ …બધા ભેરુઓ એક કુંડાળું બનાવીને રીસેસ માં નાશ્તો કરીએ …”
ઉનાળાની રજાઓ પડે ત્યારે મામા લેવા આવે અને અમે બધા ભાંડરડાં મામાને ઘેર ધમાચકડી બોલાવીએ .મામી બધા સારું હોંશે હોંશે રોજ રસ રોટલી બનાવે . ત્યાં ખેતરો માં જવાનું ,બપોરે લીમડા નીચે હિંચકા ખાવાના ,સાંજે રામજી મંદિરે આરતી પછી લાઈનબંધ પ્રસાદ લઈને આવીએ ત્યારે મામી રોટલા ઘડીને નવરા પડ્યા હોય .રાત્રે આંગણા માં કાથી ના ખાટલા પર બે બે જણે ગોદડી પાથરી સુઈ જવાનું .પણ સુતા પહેલા નાની માં રોજ વાર્તા કરે .ભગવાનની વાર્તા કરે .
જ્યારે પાછા ફરવાનું થાય ત્યારે તો એક બીજાને ભેટી ભેટી ને રડી પડીએ …અમારી મમ્મીઓ ત્યારે બે ત્રણ દિવસ પિયર રહેવા આવે અને છેલ્લે દિવસે પપ્પા આવીને અમને લઈ જાય ….
પેલું એક થાળીમાં ખાવું અને પગથિયાં રમતા લડવું ,હારી જઈએ ત્યારે ભાગી જવું .ગામના કિનારે નદીમાં નાહવા મામા સાથે જવું ..”
એક ટાબરિયું બોલી ઉઠ્યું : હજી તમે બધા કઝિન્સ મળો ખરા ???
કાકી બા કહે: ના રે બેટા . થોડા ભગવાનને ઘેર જતા રહ્યા ,થોડા અમેરિકા છે અને હવે તો છોકરાવ લાવે તો જ અવાય ને !!! શરીરે અસુખ રહે એટલે ફોન કરીએ કોક વાર અને વાતો કરી લઈએ …
ત્યાં બીજું ટાબરિયું ટહુક્યું : અરે તમને તો કેટલી મજા આવતી ?? અમને તો જવા દો કાકી બા તમે તો બધું જ જાણો છો …પણ હવે અમે કસમ લઈએ છીએ કે દર વેકેશન માં અમે અહીં જ ભેગા થઈશું ઓ કે હિરેન દાદા ???
દાદા તો ખુશ થઈ ગયા અને પ્રોમિસ કર્યું કે આવતા વેકેશને તો આપણે ગામડાનું ઘર ખોલાવીને ત્યાં જ ભેગા મળીશું ….
” કાકીબા। .. તમારે તો આવવું જ પડશે …” આવી કોરસ માં એક બૂમ પડી ….

ધ દિવ્ય ગુજરાત

સિડની ,મેલબોર્ન , બ્રિસ્બેન , પર્થ અને ઓકલેન્ડ થી પ્રસારિત થતા ગુજરાતી માસિક ન્યુઝ પેપર ધ દિવ્ય ગુજરાત માં મારી વાર્તા “નીપા ” મેં 2016 ના અંક માં પ્રકાશિત થઇ છે .પ્રથમ વાર વિદેશી પ્રિન્ટ મીડિયા પ્રકાશન માં મારી વાર્તા ને સ્થાન મળવું મારા માટે બહુ આનંદ ની લાગણી આપી જાય છે . મારા બધા બ્લોગ વાચકો જેના થકી પ્રકાશક સુધી મારું નામ પહોંચ્યું એ બધાનો હું દિલ થી આભાર માનું છું …

https://preetikhushi.wordpress.com/2016/01/31/%E0%AA%A8%E0%AB%80%E0%AA%AA%E0%AA%BE/

વે – કે – શ – ન…. (3)

આજે તો છોકરાઓ ખાઈને તરત અગાસી પર જતા રહ્યા ..હરીફાઈ હતી ને !!! અને કાકી બા પહોંચ્યા ત્યારે બધા તૈયાર !!! કાકી બા એ તો બધાને પાસ કરી દીધા અને બધા વિનર બન્યા ..એટલે પાછળ થી ધીરેનભાઈ આપ્યા અને ઇનામ માં બધાને ચોકલેટ આઈસ્ક્રીમ મળ્યો !!! મજા પડી ગયી આ તો …ધીરે ધીરે ધીરેનભાઈ ના બે પુત્રો અને પુત્રવધુ પણ આજે ઉપર આવી ગયા ..એમને કુતુહલ હતું કે આ વાનરસેના પર એવો તો કેવો પ્રભાવ પડ્યો કે બધા આટલા સરસ વર્તે છે ??? સવારે વહેલા નાહીને બધાને પગે લાગે ..વગેરે વગેરે વગેરે ….
ત્યાંતો એક ટેણીયો કાકીબા ને પૂછે : બા તમારે વેકેશન નહોતું પડતું ??? સ્કુલમાં ???
બીજું તરત બીજો સવાલ પૂછવા માંડ્યો : તમને સ્કુલ ગમતી હતી ??? કંટાળો નહોતો આવતો ???
નાની ટીના પૂછે : તમે અમને જે બધું શીખવાડ્યું તેના ક્લાસ તમે વેકેશનમાં કરેલા ????
ચિન્ટુડો ચુપ રહે પછી ??? તમે વેકેશનમાં ક્યાં ફરવા જતા ???
બધાના સવાલો પુરા થઇ ગયા ત્યારે ધીરેનભાઈ હસવા માંડ્યા : અરે છોકરાવ કાકીબા ને શ્વાસ તો લેવા દો …ચાલો શાંતિ …
અને બધા શાંત। ..પીન ડ્રોપ સાયલન્સ। …
કાકીબા જાણે દૂર પોતાના ભૂતકાળમાં પહોંચી ગયા હોય અને એમાં એમના જીવનની ફિલ્મ નો ફ્લેશ બેક જોતા હોય એમ કહેવા માંડ્યા :
દીકરાવ , અમારી વાત તો તમારા જેવી નહિ હો !!! સવારે ઘરમાં કચરા પોતા કરીને ,રોટલી નો લોટ બાંધીને નાના ભાઈને ભણાવું ત્યાં મમ્મી શાક બનાવી દે . થોડું ઘેર ખાઈ લઈએ અને એક ડબ્બો લઈને એમાં રોટલીને છૂંદો ભરી આપે . સ્કૂલનો ઘંટ વાગે ત્યારે દોટ મુકીને પહોંચી જઈએ ..ચાલતા ચાલતા અમે બધા જઈએ …સોનું ,જગુ ,ચંપુ ,સોના ,ઢબુ અને બીજા કેટલા બધા ?????
ચાલો હવે કાકીની વાતો કાલે પણ સંભાળીએ તો !!! તમે એક કામ કરો ..તમારા વીતી ગયેલા દિવસો ને યાદ કરી લો ….

વે – કે – શ – ન… (2)

પરેશાન છોકરાવ અહીં તહીં ફાંફા તો મારવા માંડ્યા પણ કાકી બા દેખાયા નહિ ..ત્યાંતો રામુકાકા એ બધાને કહ્યું જાવ અગાસીમાં તમે બધા …સડસડાટ પવનપાવડી પહેરી હોય એ સ્પીડે બધા અગાસીમાં …અને ત્યાં તો …….
લાઈન બંધ પથારીઓ પાથરેલી। .ઓશિકા અને ચાદરો પાથરેલી અને કાકી બા એના પર બેઠેલા …બધા એમની આગળ પાછળ વીંટળાઈ ગયા ના બેસી ગયા …હવે કાકી બાની વાર્તાની પોટલી ખોલી તો વિસ્ફારિત આંખે બધાને કલ્પનામાં પરી અને રાક્ષસનો પરિચય થયો ..ના એ પેલા કાર્ટુન ચેનલ વાળા નહોતા ભાઈ .. થોડાક બીતા થોડા હંસતા બધાને ધીરે ધીરે નિદ્રારાણી પોતાના આંચળમાં પોઢાડવા માંડી …
પોતાના પર્સનલ વેલ ડેકોરેટેડ ચિલ્ડ્રન રૂમ ના કાર્ટુનો થી દૂર બધા સાથે અનંત તારાઓની મૈત્રી કરતા કેવી સરસ ઊંઘ આવી ગયી !!! બધા બાળકોને એક બીબાઢાળ જીવનની બહાર નીકળવાની મોજ પડી ગયી …કાકી બા એ બીજી સવારે પાસેની ટેકરી પર ટ્રેકિંગ કરવા જવાનું કહેલું એટલે વાનરસેના તો કાકી બા ના પહેલા જ જાગી ગયેલી …બધા પાસે નાની બેગ કાકી બા એ ભરાવી .એમાં પોતપોતાનું પાણી ,નાસ્તો ,નેપકીન ,ફળો ,ચમચી ,ગ્લાસ બધું ભરાવીને નીકળવાનું કહ્યું ..રામુકાકા જોડે નહોતા આવવાના એટલે બધાને ખભે બેગ મુકાવીને ચડવાનું શરુ કર્યું ..વચ્ચે એક ફૂલોનો બગીચો આવતો …કાકીબા એ બધાને ત્યાં ફૂલોના નામ સાથે પરિચય કરાવ્યો …ફૂલો કેમ ના તોડવા જોઈએ એ કહ્યું ..ટેકરી પર જઈને હનુમાનજી ના મંદિર માં થોડી પ્રેયર્સ પણ ગવડાવી અને હનુંમેન ( ઇન્ડિયન સુપરમેન ) ના તોફાનો પણ કહ્યા … બધા છોકરાઓ માંથી થોડા નું પાણી ખલાસ થઇ ગયેલું .થોડા પાસે વધારાનું હતું . અહીં શેરીંગ કરતા શીખવ્યું જે બાળકોની સુપર મોમે ક્યારેય શીખવાડ્યું નહોતું …બપોર સુધીમાં તો બધા પાછા આવી ગયા ..એટલી ભૂખ લાગેલી કે કોઈએ મેનુ પૂછ્યું જ નહિ અને જે બનાવ્યું હતું તે બધું પેટભરીને ખાઈ ગયા …
આજે બધા બાળકો પલાઠી મારીને નીચે બેસીને શાંતિથી ખાતા હતા તે ધીરેનભાઈ માટે તો આશ્ચર્ય હતું ..તે અને દાદી પણ નીચે આવી ગયા ..આજે ડાયનીંગ ટેબલ પર કોઈ ના બેઠું …
હજી તો એમને માટે વધુ વાતો કાકી બાની પોટલીમાં સંતાઈ ને બેઠેલી જ હતી પણ બધા થાકીને સુઈ ચુક્યા હતા …
એ સાંજે કાકીબા એ બધા બાળકોને પોતપોતાના ઓશિકા અને ચાદર જોડે લઈને અગાસી પર પથારી કરવાનું કહ્યું ઇનામ હતું કાકીબા ની જોડે સુવા મળશે જે ચોક્ખી સને સરસ પથારી કરશે …..
તો પછી … ધીરજ રાખો હજી રાત શરુ થવાને ખાસી વાર છે જમી તો લો ….

વે -કે -શ -ન …

વે -કે -શ -ન …
બચ્ચા માટે મજા મમ્મીનો માથાનો દુખાવો પપ્પાના બજેટ નો પકાવો ..પણ અહીં ધીરેનભાઈ ને ત્યાં બચ્ચા પાર્ટી ટેન્શન માં છે ..એ બચ્ચાવના ફ્રેન્ડસ ના મોઢા પર આશ્ચર્ય ના ભાવ છે …આ શનિવાર રવિવાર ધીરેનભાઈ ને ઘેર બધા પજામા પાર્ટી કરવાના છે પણ અહીં ધીરેનભાઈ ના મોટા દીકરાના દીકરા પજ્જુ નું અને દીકરી ટીનાનું ટેન્શન એ છે કે ખબર નહિ પણ દદ્દુના કાકી પણ આ શનિવાર થી અહીં રહેવા આવવાના છે .70 યર્સ ઓલ્ડ લેડી …અને દદ્દુના બધા રીલેટીવ સાવ ખડૂસ યાર ,પકાઉ , અ બીગ બંચ ઓફ એડવાઈસ એન્ડ ઇન શોર્ટ મહા બોર ….
અને એ ઘડી આવી ગયી .પજ્જુના ફ્રેન્ડસ આવી ગયા અને આજે સાંજે એન્ટ્રી પડી કાકીબા ની …એને પજ્જુની બાજુનો રૂમ જ આપ્યો ….ઓહ માય ગોડ !!! હવે તો રાત્રે પણ કર્ફ્યું …ઓહ શું કરીશું ….
પજ્જુના ફ્રેન્ડસ વિચારતા હતા અને બાજુના રૂમ માંથી અવાજ આવ્યો …કૈંક ખખડવાનો ….ટીના ધીરે રહીને બહાર નીકળી તો અવાજ કાકીબા ના રૂમ માંથી આવતો હતો। ..એણે કી હોલ માંથી જોયું તો કાકીબા કાંકરા ઉછાળીને રમતા હતા …
એ ધીરે રહીને બધા બચ્ચાઓને લઈને આવી ..બધા વારાફરતી જોતા જ હતા ને દરવાજો ખુલ્યો …બધા છોભીલા પડી ગયા …કાકીબા એ ચશ્માં નાકની દાંડીએ લાવી ને પૂછ્યું : અંદર આવવું છે ???? વિસ્મય અને કુતુહુલે બધાની ડોકી હકારમાં ધુણાવી દીધી ..અને બધા અંદર। ..કાકીબા એ કહ્યું આ રમતને કુકા કહેવાય ..પાંચીકા પણ કહેવાય …અને એમણે લાઈવ રમી બતાવ્યું પછી તો ટ્રાયલ શરુ થઇ ગયી …વિડીઓ ગેમ થી કૈક જુદું મજાનું હતું આ તો …કાકીબા માટે નો અણગમો થોડોક દૂર થયો ..થોડીક મજા આવી ગયી …રાત્રે બાર વાગ્યે બચ્ચા પાર્ટી ઊંઘ આવતા રવાના થઇ …
બીજી સવારે બધાનો પ્લાન પાસેના ગાર્ડન માં જવાનો હતો રમવા પણ બારી ખોલીને ટીના એ જોયું તો કાકીબા સ્તાપુ રમતા હતા …બાળ મંડળી તેમની પાસે પહોંચી ગયી ..અને પછી તો બધા દાવ લેવા માંડ્યા ..કાકીબા સાત વાગ્યે દાવ મારી ગયા .જો આવી મજા કરવી હોય તો બધા પહેલા જલ્દી જલ્દી નાહી ધોઈ ને તૈયાર થઇ જાવ અને હા બધાએ દૂધ ફરજીયાત પીવું પડશે નહિ તો ટોળીમાં થી બહાર !!! ..
ચમત્કાર હતા આ તો ધીરેનભાઈ એન્ડ સન્સ માટે ….બાગ માં જઈને નદી કે પર્વત ,પોઝ બનવાની રમતમાં તો બીજા બાગમાં આવેલા છોકરા પણ જોડાયા ..બધાને બહુ મજા પડી ગયી …પજ્જુ અને ટીનનો તો કોલર ઉંચો થઇ ગયો બાપુ !!! સાંજે ગીલ્લીદંડા અને સતોલીયું રમતા તો ધીરેન ભાઈ અને દાદી પણ જોડાયા ત્યારે બાળકો આશ્ચર્યમાં પડી ગયા કે દાદા ની તુલ્લી તો સૌથી દૂર જતી હતી … વિડીઓ ગેમ તો ધૂળ ખાવા માંડી …
રાત્રે બધા પાછા કાકીના રૂમમાં ગયા તો કાકી ગાયબ !!!અરે કાકી ક્યાં ????
કાકી ક્યાં હતા એ વાત કાલે કહીશ ….

નાળ થી જે સંબંધ બંધાયો એ જનની

મારા જન્મથી તું માં બની માં ..
પછી પળે પળે તું મોટી થવા માંડી
અને હું પણ મોટી થવા માંડી …
પણ મારા મોટા થવા સાથે
તું નાની થવા માંડી ..
મને તો કશું ખબર ના પડે એટલે
તું જ મને કાલી ઘેલી ભાષામાં કહેવા માંડી ,
તું મારી માટે ઢીંગલી બનાવતી ,
પપ્પા એનું નામ સુંગા પાડતા ….
હું તારું મોટપણ જીવતી તારી સાડી પહેરી ,
તું મારું નાનપણ જીવતી ઢીંગલી રમીને ….
ધીરે ધીરે તારી અને મારી દુનિયા બદલાવા માંડી ….
હું પુસ્તકો સાથે અને તું લંચ બોક્ષ માં પુરાવા માંડી …
તું અને હું હંમેશા રાહ જોવાની ટેવ માં બંધાવા માંડ્યા …
હું ઘેર પાછા ફરવાની રાહ જોતી
તું મારા પાછા આવવાની રાહ જોતી …
બીજા રૂમો માં બેસી પરીક્ષા આપતા એક મેક પર નજર રાખતા …..
તેં અને પપ્પાએ મારા માટે એક રાજકુમાર શોધ્યો …
તેં હસતે મુખે અને રડતી આંખો એ મને “મારા ” ઘેર વળાવી ….
હવે ત્યારથી રોજ તો આપણે આપણી યાદોમાં મળીએ છે …
ત્યાં સ્મૃતિઓ છે પણ થોડી અલગ અલગ છે ….
તારી અને મારી દુનિયા પણ અલગ છે …
તારી દુનિયા માં હજી પણ હું છું …

હવે હું પણ એક માં છું
એક દીકરી ની માં છું ….
તારી જિંદગી હવે મારે જીવવાની છે ,
તારો ઈતિહાસ મારે દોહરાવવાનો છે …
તારી ભીનાશ ની પરાકાષ્ઠા હવે અનુભવાય છે …
પોતાની દીકરી ની પાસે અને પોતાની માં થી દૂર …
એક બહુ મોટી દુનિયા બનાવી છે સ્મૃતિઓની …
રાત્રે અને દિવસે યાદોમાં હેડકી બનીને આવી જવાય છે …
પાણી પીને આંખમાંથી અનાયાસે વહાવી દેવાય છે …
બસ મારા ઘરમાં તું નથી …દીકરી છું ને !!!???
ભગવાને દીકરી ને કોમલ હૈયું તો આપ્યું ,
પણ ઘડપણ ની લાકડી બનવાનું સૌભાગ્ય ફક્ત
ભાઈ ભાભી ને આપ્યું !!!
અહીં પણ એક માં છે ” સાસુ માં “…
માં ની લાગણીઓ છે
પણ ..પણ …
નાળ થી જે સંબંધ બંધાયો એ જનની તો તું જ માં …

એક કબૂતરની વાત

આજે એક કબૂતરની વાત કહેવી છે પણ આ વાત વાંચતી વખતે તમારે પણ એક કામ કરવાનું છે .તમારે એને મનુષ્યની એ તબક્કાની વાત સાથે સરખાવવાની છે અને અંત મારા અને તમારા બેઉ માટે અધ્યાહાર રહેશે ..ફક્ત પોતાની માટે જ …
બહુ જીદ્દી એ કબુતર .જાગ્રત અવસ્થાના ચારેક કલાક એને બાલ્કની માંથી ભગાડવામાં જતા .એક કબુતર જોડલી માળો બનાવી ઈંડા મુકવા માટે જગ્યા શોધતી હતી અને એમને હિસાબે મારા ઘરની ચોકડી શ્રેષ્ઠ લોકેશન હતું …દોડ પકડ ચાલતી રહી અને એક દિવસ હું સવારે ઉઠી નહાવાનો ટુવાલ લેવા ચોકડી માં ગઈ તો મોરીમાં એક ઈંડું જોયું .એવી જગ્યા કે ત્યાં એ ઈંડું સલામત નહોતું અને મેં એને ધીરેથી એક પૂઠા થી પાત્ર માં લીધું અને એક ખોખા માં મુક્યું .થોડું ઉંચે અને સલામત જગ્યા એ .કબુતરી મોરી પાસે જઈને નિસાસા મુકે .ચારેક કલાકે એણે ખોખામાં મુકેલ ઈંડું સેવવાનું શરુ કર્યું . બીજા દિવસે બીજું ઈંડું પણ મુક્યું .સતત હુંફ થી એકાદ મહીને એક બચ્ચું બહાર આવ્યું .બીજું ઈંડું કબુતરીએ જાતે માળામાંથી ફેંકી દીધું .એને પાંખમાં લઈને બેસી રહે .આંખ પણ નહોતી ખુલતી બચ્ચા ની .ધીરે ધીરે ચાંચમાં લઈને એને ફેરવે આમતેમ આપણે રોટલી ફેરવીએ તેમ …બચ્ચું ધીરે ધીરે મોટું થવા માંડ્યું .પીળી રૂંવાટી પર કાળી લીટીઓ હતી .
રોજ એની પ્રગતિ જોઈ જોઈને ખુશ થઈએ .બચ્ચું મોટું થવા માંડ્યું .ચાંચમાં ખોરાક લાવીને બેઉ પાલકો આપે .
હવે એના પાલકો રાત્રે એને માળામાં એકલું છોડીને જવા માંડ્યા . વહેલી સવારે પાછા આવી જાય અને સાંજે જતા રહે .બચ્ચું બધા અવાજો થી સહેમેલું સહેમેલું બેસી રહે .એની પાસે કોઈ જાય નહિ .ધીરે ધીરે ઓળખતું થઇ ગયું તો ઓછું ડરતું .હવે ઝીણો ઝીણો અવાજ પણ આવતો ..એ હવે માળામાંથી નીકળીને થોડી લટાર મારતું . પાટિયા પરથી નીચે આવતું અને ઉડીને ઉપર જતું .એની માં સાથે રીતસર ફાઈટ થતી .પણ ધીરે ધીરે શીખી ગયું .
અને એ સવાર આવી પહોંચી જેનો અંદેશો હતો : આજે માળો ખાલી હતો . અમે એની શોધખોળ ચાલુ કરી કેમ કે હજી એ લાંબુ ઉડતા નહોતું શીખ્યું .મને લાગ્યું જો ચોથે માળ થી નીચે પડ્યું હશે અને જીવતું હશે તો સમડી કે બિલાડી નો બ્રેકફાસ્ટ બની ગયું હશે !!! ખાલી માળો આખો એની ચરક થી ભરેલો અને ગંદો હતો .શું એને કોઈ વેક્સીનેશન ની જરૂર નહિ પડી હોય ????? માં ને કેટલી રજા મળી હશે ??? પપ્પાને કેટલો ધંધો જતો કરવો પડ્યો હશે કેમ કે માં અને બાપ બેઉ બે પાળી માં ઈંડું સેવતા અને બચ્ચાની દેખરેખ રાખતા હતા . હા એના સ્કુલનું એડમીશન ????
પણ ના એ મારી અગાસીના શેડ નીચે સંતાઈને બેઠેલું .દિવસે અમારી બાલ્કની માં ત્યારે આવે છે જયારે બહાર તડકો હોય .રાત્રી રોકાણ હવે બારી ઉપરની છાજલી માં કરે છે .બે અઢી મહિના પછી નક્કી કર્યું છે કે હવે ઈંડું મુકવા નથી દેવું ..બસ વિચારીએ કે આ મૂંગું પક્ષી અને આપણે બોલતા મનુષ્યો !!!