ચલ બેટા સેલ્ફી લે લે રે ….!!!!
એક લોકજીભે ચડેલું ગીત … સ્માર્ટફોન માં કેમેરાના ફીચરને એટલું બધું એડવાન્સ કરી દેવાયું કે કેમેરા માં ફોટો લેવો એ તો ડાબા હાથનો ખેલ થઇ ગયો ..પછી એમાં એક નવું ફીચર ઉમેરાયું તે ફ્રન્ટ કેમેરા ..શરૂઆત માં એના મેગા પિક્ષલ ઓછા રહેતા પણ હવે તો સેલ્ફી માટે ના લેટેસ્ટ મોબાઈલ જુવો ..અને લેવાયેલી સેલ્ફી થી ઉભરાતા ફેસબુક અને વ્હોટ્સ અપ જુઓ ..એના મૂડ અને મિજાજ જુઓ ..વ્યક્તિ નું એક કેરેક્ટર ઉભરી આવે છે …
કોઈને મળવું એ તો પહેલા મગજની હાર્ડડિસ્ક માં કંડારાઈ જતું હવે તો સેલ્ફી બનીને કેમેરા ના એસ ડી કાર્ડમાં પુરાઈ જાય છે અને પછી સ્પેસ ઘટી જાય ત્યારે અનાયાસે ડીલીટ પણ થઇ જાય અથવા કરી દેવું પડે ..ત્યારે ફેસબુક તો સ્ટોરેજ તરીકે સાચવવાનું કામ વફાદારી થી કરે છે ..
હવે લોકો લગ્ન માં તૈયાર થાય છે તો સામાજિક ફરજ રૂપે જાય છે ?? જમણવાર માટે જાય છે ??પણ એથી ય વધારે તો સેલ્ફી લેવા જાય છે એવું નથી લાગતું ???…હાજરી ના પુરાવા તરીકે ચાલે છે …અને લગ્નમાં તેનું ડેકોરેશન કે વરકન્યા ને બદલે ખૂણે ખાંચરે ઉભા રહીને પડાવાતી સેલ્ફી ની બોલબાલા છે ભાઈ …
પણ આ સેલ્ફી નો અર્થ જાણો છો ????
જગતને સમજવું હોય તો પહેલા જાત ને સમજો … ઓળખો …ત્યારે વ્યક્તિના બહારના સ્વરૂપનો પરિચય સેલ્ફી આપે છે …તેના વ્યક્તિત્વને તેની સેલ્ફી પરથી સમજવાની કોશિશ થાય છે …પણ સેલ્ફી થી ક્યારેય સંતોષ કેમ નથી થતો ???? કારણ કે આપણને આપણા જ પોઝ માં અધૂરપ લાગે છે ..અહીં આપણે બહારના છીએ પણ ભીતર છલકતું નથી ..મેકઅપનો ગ્લો તો છે પણ વ્યક્તિત્વની આભા દેખાતી નથી ..સેલ્ફીની ઘેલછા માં આપણે આપણી આજુબાજુની સુંદરતા કે ભયજનક સંજોગ ને જોવાનું પણ વિસરતા જઈએ છે અને એ પણ આપણી જાણ બહાર …
સેલ્ફી મારા હિસાબે સ્વકેન્દ્રી થવાનો એક જરિયો બની ગયું છે અને એ ઘેલછા હવે ધીરે ધીરે વિકરાળ રૂપ લઇ રહી છે …મી ફર્સ્ટ ..મી ફર્સ્ટ ..અને સેલ્ફ ડીફાઈન્ડ મી બેસ્ટ … મી બેસ્ટ …
શોધ શાંતિ ની શોધ મનની શાંતિ ની શોધ હવે ધીરે ધીરે દૂર જતી જાય છે કારણકે આપણે સ્વ માં રચ્યા પચ્યા રહીએ છીએ …જુના જમાના ના ફોટા ના આલબમો ફોટા માં જોતા જોતા અનાયાસે હોઠોમાંથી સરી પડતી આજુ બાજુ માં ઉભેલી વ્યક્તિઓ સાથે ના સંબંધની ખટમીઠી વાતો આજના બાળકોને પરીકથા જેવી વાર્તાઓ લાગે છે … ફેસબુક પર આખી દુનિયા જોઈ શકે પણ મોબાઈલ માં સ્ક્રીન લોક હોય એટલે માં બાપ ચેક ના કરી શકે એટલે સેલ્ફી એટીટ્યુડ …. અતિરેક બધાનો હંમેશા બૂરો જ હોય છે … એક કળા કરીને નાચતા મોર સાથે પડાવાયેલી સેલ્ફીમાં પણ મોર કરતા પોતે સુંદર છે એ માન્યતા હોય !!!??? અરે એકલા મોરનું સૌંદર્ય જુવો અને ભરી લો ને !!!
જયારે આપણે સ્ટ્રેસ અનુભવીએ છીએ ત્યારે મેડિટેશન કરવાની સલાહ અપાય છે અને હવે તો બધા કરે પણ છે ..એમાં શું છે ?? દુનિયા તરફ થી આંખો બંધ કરો અને પોતાની તરફ અંદર જુવો …પ્રામાણિકતા થી જોવાની કોશિશ કરો તો આપણી ભૂલો અને કેવી રીતે સુધારવી એના વિકલ્પો ત્યાંજ બેઠા હોય છે સાવ નવરા ધૂપ જેવા … અને એમાંથી કોઈની મદદ લો તો તમે મેડિટેશન બાદ મન હળવું થયું હોય એમ મહેસુસ કરશો …એટલે સેલ્ફ માં જે ખરેખર લેવા જેવું છે એ લો એ સેલ્ફી ફોટા માં નહિ પણ તમારા ચહેરા પર એક આભા માં તબદીલ થઇ જશે …આપણી અંદર એક મિત્ર સાથે આપણી મુલાકાત થશે ..આપણને એકલું નહિ લાગે એટલે આપણામાં હિમ્મત આવી જશે ..અને હિમ્મત થી આપણે એક પછી એક આપણી સમસ્યાઓ જાતે સોલ્વ કરી શકવા માટે ધીરે ધીરે સમર્થ બનીશું ..કેમ ??? કારણકે અહીં આપણને ખબર હોય છે કે આ વસ્તુ આપણે કરી શકીશું અને આ નહિ કરી શકીએ ..એટલે જે કરી શકીએ છીએ એમાંથી કોઈ વિકલ્પ પાર વિચાર કરીશું …એટલે આપણને એ સરળ પણ લાગશે ….
ધારા અને રવિના છેલ્લા આઠ મહિના થી એક બીજાની સામે પણ જોતા નથી , બોલતા નથી અને એકબીજાના નંબર પણ ફોનમાંથી ડીલીટ કરી નાખ્યા છે . એક વાર ધારા રાત્રે અગાશીમાં એકલી એકલી હિંચકે બેઠી છે ..અનાયાસે એને રવિના સાથે વિતાવેલો સમય યાદ આવતો જાય છે …એને ખ્યાલ આવે છે કે પોતે રવિના ને પોતાની વાત કરવાનો એક પણ મોકો ના આપ્યો અને સમજવાની કોશિશ પણ ના કરી …કદાચ એને એક વાર સાંભળી લીધી હોત તો ???!!! પણ હવે શું ??? સંબંધો તો વણસી ગયા છે …એને ફોન કરવાની ઈચ્છા થઇ ..પણ ના , એને બીજો વિચાર આવ્યો કે ચાલ હું જાતે જઈને એક વાર એને મળી લઉં ..બહુ બહુ તો એ નહિ બોલે અને મારે પાછા આવવું પડશે પણ મને એ ડંખ નહિ રહે કે મેં મારો વાંક હોવા છતાંય કેમ કોઈ પ્રયત્ન ના કર્યો …રવિવારની સવારે એ રવિના ના ઘેર ગઈ … એની મમ્મી એ દરવાજો ખોલીને હંસતા મોઢે આવકાર આપ્યો .. ઊંઘતી રવિના ને જગાડીને કહ્યું : બહાર જા ..કોણ આવ્યું છે ??? આંખો ચોળતી એ બહાર આવી ..અને દોડીને એ ધારાને ભેટી પડી …હા થોડો મીઠો મીઠો ઝગડો પણ મમ્મીના હાથના બટાકા પૌંવા ખાતા ભરપેટ કરી લીધો ..પણ …… એક અંદર લેવાયેલી સેલ્ફી એ એક સંબંધને ફરી તરોતાઝા કરી દીધો …..
મશીન ક્યારેય માણસ ને રિપ્લેસ નહિ કરી શકે કારણકે માણસ પાસે સંવેદના છે …
એ સંવેદના ની સેલ્ફી એના ચહેરા ને પારદર્શક બનાવશે અને જરૂરી અને બિનજરૂરી નું માર્ગદર્શન પણ ……
આપણું શિક્ષણ : 3
પહેલા તો બારી ખોલી અને એમાંથી આંખ બહાર સ્થિર થઇ …સળીયો પકડીને ઉભા રહેતા બાળકને બહાર ની દુનિયા માં રસ પડ્યો અને બહાર જવાનો ચસ્કો પણ પડ્યો …એં એં કરીને બહાર જતા સૌ સાથે બહાર જવું હોય ..કેમ કે એને માટે પણ જગત એક સરસ જગ્યા છે .. એક માખી વંદો કે સાપ વચ્ચે ફર્ક સમજતું નથી અને એને પકડવા જાય છે ..એની અંદર જિજ્ઞાસા નો અફાટ મહાસાગર હિલોળા લે છે … આપણે બધી વસ્તુઓ ને નામ થી ઓળખીએ છીએ અને ધીરે ધીરે એ નામ થી તેને બતાવીયે છે એટલે એની તેજ યાદશક્તિ ના આધારે જયારે બીજી વાર એ નામ બોલાય ત્યારે તે વસ્તુ તરફ તે જુએ છે .. પાંખો ,ટ્યુબલાઈટ ,ઝાડ , ગાય ,કૂતરો વગેરે વગેરે ..આપણને આ વસ્તુ બહુ સહજ લાગે છે પણ જીવનનું પહેલું શિક્ષણ જ આ છે કે આપણે મનુષ્ય કેટલી બધી વસ્તુઓ સાથે સહઅસ્તિત્વ ધરાવીએ છીએ !! એ બધા પણ આપણા જીવનનો ભાગ છે ..પૂંછડે થી માખી ઉડાડતી ગાય હોય કે ઊંઘી ગયેલું કૂતરું બાળક માટે તો બધી કુતુહલ ની વસ્તુ ..જ્યાં સુધી બોલતા નથી આવડતું ત્યાં સુધી તીક્ષ્ણ નજર થી અવલોકન કરે છે …આપણી ભાષાની નકલ કરીને બોલતા શીખે છે …ધ્યાન રાખો કે સારું બૂરું ,અર્થ અનર્થ ના પરિચય થી દૂર બાળક હજી નકલ જ કરે છે ..અને હવે એની દુનિયા થોડી વિશાળ બને છે …કુટુંબના સભ્યો ઉપરાંત પાસ પડોસ ના લોકો ને પણ તે નીરખે છે અને શીખે છે …લોકોની આદતો ની નકલ કરે છે ..અહીં જ એનું ખરું શિક્ષણ શરુ થાય છે અને હવે માતા સિવાય ઘરના બીજા સભ્યો પણ તેમાં સામેલ થાય છે …આને અત્તી કરો , ચાલો કાકાને જે જે કરો આ બે વસ્તુ બહુ ભિન્ન છે પણ બેઉ વસ્તુ રીતસર શીખવાડાય છે ..અહીં તાત્વિક ભેદ સમજાવવાનો અને ખરા અર્થમાં સંસ્કાર સિંચન નો તબક્કો આવી જાય છે . તમારી વર્તણુક અને સંસ્કારો બીજી પેઢી તરફ વહે છે અને પ્રવાહ પકડે છે ..તમારા આચાર અને વિચારની ભિન્નતા હોય તો ગમે તેટલું નાનું બાળક હોય તે કદાચ દલીલ નહિ કરે પણ સમજી જાય છે ..આવું કેમ કરાય છે એનો તર્ક નથી સમજી શકતું પણ એ બસ એવું કરે છે ..ખોટું કરતા બાળક ને ટોકવું એ ફક્ત માં નો નહિ કુટુંબના દરેક સભ્યનો ધર્મ છે .પણ ખોટું પોતે પણ ના કરવું એના માટે તર્ક ના શોધતા અને બાળક પૂછે તો નિખાલસ જવાબ આપી શકો તો બાળક આજીવન તમારી આમન્યા જાળવશે …બાકી તો પોતાના બુટ માં દીકરા નો બુટ આવે એટલે સાથે બેસીને સિગરેટ ડ્રિન્ક પીવા પડે છે ….
આજે સ્ત્રી સમ્માન ની વાતો બહુ થાય છે પણ આ તબક્કે જ બાળકને નાનપણ થી એ સંસ્કાર આપી શકો કે કોઈ પણ સ્ત્રી માટે તે માનની નજરે જુએ …બહુ મોટા પ્રવચનો નહિ પણ એક પતિ પોતાની પત્નીની સાથે સમ્માનિત વર્તણુક કરશે તો બાળક આપોઆપ શીખી જશે ..પોતાની બહેન દીકરી માં ને સારી
રીતે ટ્રીટ કરશે તો બાળકને એક્સ્ટ્રા ક્લાસ આપી સમજાવવું નહિ પડે …. બાળકને નાનપણ થી બુરા થી દૂર ના રાખો પણ બુરી વસ્તુ કેમ બુરી છે એનો સચોટ તર્ક સમજાવો એ જરૂરી છે ..મોટી મહેલાતો માં રહેતા બાળકને ક્યારેક ઝૂંપડપટ્ટી ની જિંદગી પણ બતાવો અને સમજાવો …
સૌથી વધારે તો ઈશ્વર માટે શ્રદ્ધાનું આરોપણ કરો …..કેમ કે માનો કે ના માનો પણ ઈશ્વર અંધશ્રદ્ધા નહિ પણ સાચી શ્રદ્ધાનો પાયો ત્યારે જ નાખી શકાય .. ઘણા ઘરમાં સવારે બહાર જતી વખતે માતા પિતાને પગે લાગે છે પણ દિવસના અન્ય ભાગમાં તેમને હડધૂત પણ કરાય ….તો પગે લાગવાનો કોઈ અર્થ સરે નહિ ..ભલે તમે પગે ના લાગો પણ એમની કાળજી લો ,એમની લાગણીની આમન્યા જાળવી જાણો તો સાચું ઉદાહરણ બને બાળક માટે ..આ ફર્ક સમજાવો એમને તમારા શબ્દો થી નહિ તમારા વર્તન થી …
દુનિયા એક વિશાળ પાઠશાળા છે અને તેમાં તમારી વિચારધારા ને અનુરૂપ નહિ પણ દુનિયા સાથે સારું નરસું સમજાવી ને અનુકૂલન સાધનાર વ્યક્તિ માટે કોઈએ ચિંતા નથી કરવી પડતી …
પાઠશાળા માં પગ મુક્ત પહેલા તો બાળક ના ચરિત્રનું નિર્માણ મહદઅંશે થઇ જાય છે .. એ પાયા માટે સભાન રહેનાર શિક્ષણ માટે સહજ માર્ગ તૈયાર કરી શકે છે …
આપણું શિક્ષણ : 2
એક સરસ મજાનો લેખ વાંચવા મળ્યો અને તેને તમારી સાથે વહેંચ્યો પણ ખરો …
આપણી શૃંખલા આપણું શિક્ષણ ની બીજી કડી આજે જોડીએ ….
ગયા વખતે સમાપન માં માં એટલે બાળકની પહેલી શિક્ષક એમ કહેલું .. આજકાલ ચૈત્રી નવરાત્રી એટલે માં ની ઉપાસના ના દિવસ અને માહાત્મ્ય છે એટલે એ માં સાથે આપણી જન્મદાતા માં હોય છે પણ એ સિવાય પણ કોઈ એક સ્ત્રી એવી હોય જે દેવી ના હોય માં પણ ના હોય તો પણ એ માં જેવા સંસ્કાર આપણા પર સીંચતી જાય … એ સ્ત્રી કોઈ સંબંધી કે શિક્ષિકા પણ હોય કે પછી પત્ની જયારે સંતાન ને જન્મ આપી માં બને ત્યારે તમે એક પત્ની અને એમાં છુપાયેલી માં વચ્ચે નો ભેદ જાણો અને સમજી શકો કે માં એ જીવન ની ધુરા પત્ની ને સોંપી હોય ત્યારે માં ના અમુક કાર્યો પત્ની આગળ ચલાવશે। . ભોજનેષુ માતા …
માતાના દૂધ પછી ખોરાક ધીરે ધીરે આપવો શરુ થાય ત્યારે બાળકનું મેનુ તપાસજો ..લગભગ કોઈ ડાયેટિશિયન ના કોર્સ વગર સૌથી વધારે પૌષ્ટિક આહાર બાળકને માં આપે છે અને એના સ્વાસ્થ્ય નો પાયો એના પાર મુકાય છે …બાટલીનું દૂધ પણ એમાં આવી જાય ..
બાળકને સ્વાદની પરખ પણ હોય છે એટલે એ પોતાની પસંદ ના પસંદ પણ વ્યક્ત કરે છે … આપણે એટલા બધા સતર્ક રહીએ કે ડોક્ટરે દર બે કલાકે ફીડિંગ કરવાનું કહ્યું હોય તો ઘડિયાળના કાંટે કરીએ ..પણ બાળક પોતાને જો ભૂખ હશે તો જ ખાશે અને કોઈ દુઃખ હશે તો નહિ ખાય અથવા ભૂખ ના લાગી હોય તો પણ પરાણે નહિ જ ખાય ..ત્યારે સીધા ડોક્ટર અને પરિચિતાઓં સાથે વાત ચાલુ ..બાળકનું શરીર એના માં બાપના ડી એન એ પર આધારિત હોય એટલે એમની આદતો કેટલીક સહજ હોય તો એમાં બીજાને પૂછીને કેવી રીતે સમાધાન શોધાય કે જ્યાં દરેક મનુષ્ય નું શરીર અને ડી એન એ એક જેવું નથી હોતું …એટલે પાયો ખોટો મુકાય છે ..
તાવ આવે ત્યારે બાળક શાંતિ થી સુઈ રહે અને ઉતરે એટલે રમવા માંડે …તાવની ફિલોસોફી પણ સરળ છે પણ નાનપણ થી ટેસ્ટિંગ ના ચક્કર માં કેવા પડી જઈએ છીએ .. ક્યારેક તો એવું લાગે કે વધારે ભણેલા વધારે ખરડાય ..કેમ કે ભણેલી વ્યક્તિઓ ગણેલી હોય એ જરૂરી પણ નથી ને !!!??
બાળક ભાંખોડિયા ભરતા અને પછી ચાલતા શીખે છે ..કેટલીય વાર પડી જાય અને જાતે ઉભું પણ થાય છે ..અને એક વાત તો બધાને ખબર હશે કે બાળક પડી જાય ત્યારે એનું કોઈ પ્રિયજન નજીક હોય તો એ રડે પણ પાસે કોઈ જ ના હોય તો ચુપચાપ ઉભું થઈને રમવા પણ માંડે …
છેલ્લા ફકરા માં જીવનની ફિલોસોફી છે સુખ માટે ની જે નાનપણ થી મળેલી છે જે મોટા થતાં આપણે ખોઈ નાખી છે …
* તાવ આવ્યો :તકલીફ હોય તો શાંતિ રાખવી ,થોડો વિશ્રામ કરી લેવો સમય સાથે બધું બરાબર થશે ..
* ટેસ્ટિંગ : નાનકડી તકલીફો ના મોટા ઈલાજ શોધીએ છીએ અને જાતે નક્કી કરી નથી શકતા ..દરેક વસ્તુ માં એટલું બધું સ્પેશિયલાઈઝેશન વધી ગયું છે કે કાલે કદાચ ડાબી આંખ અને જમણી આંખના ડોક્ટર પણ જુદા હશે . એટલા બધા પરાધીન કે નાડી થી પરખાતો રોગ હવે લેબોરેટરીની કસનળી માં ફરતો રહે છે …
* રેડી રેકનર પર પરાવલંબન : દરેક વસ્તુ માં તૈયાર અનુસૂચિ ની આદત અને હવે તો હાથવગો સ્માર્ટ ફોન ..એનો વપરાશ ક્યાં કરવો અને કેટલો કરવો એની દિશાવિહીનતા …આટલા બાળકનું આટલું વજન અને આટલા લક્ષણો ના હોય તો બાળક તકલીફ માં છે એનું રટણ …
* કોઈ પણ કામ માં નિષ્ફળતા મળે તો પડી જવાય પણ પછી ઉભા થઈને સફળતા ના મળે ત્યાં સુધી પ્રયત્ન ચાલુ રાખવો પડે કંટાળ્યા વગર …જો કોઈ સાચો પ્રિયજન નજીક હોય તો રડીને પીડા કહી શકાય અને માર્ગદર્શન મેળવી શકાય ..કોઈ ના હોય તોય ગભરાયા વગર આગળ વધવું પડે …
આ બધું થતું હોય ત્યારે માં નામની શિક્ષક સાથે હોય અને બાળકને સમજાવતી હોય … એટલે જ માં એટલી પહેલી શિક્ષક જેનું શીખવેલ કદાચ પુસ્તક એની પણ જીવનની પરીક્ષા માં વધારે કામ આવે …..
એક સ્વસ્થ શરીર અને સ્વસ્થ મનની પ્રણેતા જેના પર એક વ્યક્તિત્વ નો પાયો નખાય એ આપણી પહેલી શિક્ષક અને એ જ આપણું પ્રથમ શિક્ષણ ….
આવતી કડી માં ઘરનો ઉમ્બર ઓળંગીને બહાર પહેલું પગલું મુકીશું …
આપણું શિક્ષણ :2
શિક્ષક એટલે કોણ?
આજના શિક્ષકને તેની સમાજમાં શું ભૂમિકા છે તેની સમજણ આપતો સચોટ લેખ …
માં બાપ ને મોંઘીદાટ ફી ભર્યા પછી શાળા માં બાળક શું આ શીખે છે એની માર્ગદર્શક અને દીવાદાંડી રૂપ લેખ ..
અને બાળક માટે શિક્ષકનું આજીવન શું સ્થાન છે તે સમજાવતો લેખ …….
====================================
ગઈકાલ થી મેં શિક્ષણ વિષે એક શૃંખલા રૂપ પોસ્ટ લખવાની શરુ કરી ત્યારે આ લેખ ને પણ એમાં આના લેખકને તેમના લખાણ સાથે જ સંપૂર્ણ ક્રેડિટ સાથે રીબ્લોગ કરવો યોગ્ય લાગ્યો ..
શિક્ષક એટલે કોણ?
ખુબજ મજાની વાત છે!
અને છતાંયે છે કંપાવી મૂકે તેવી!
એક શાળાના આચાર્ય એ વિદાય સમારંભના પ્રવચન માં કહેલું કે,
“ડોક્ટર તેના બાળકને ડોક્ટર બનાવવા માગતો હોય છે,
એંજીનીયર તેના બાળકને એંજીનીયર બનાવવા માગતો હોય છે,
અને કોઈ બિઝનેસમેન તેના બાળકને કોઈ કંપની નો સીઈઓ બનાવવા માગતો હોય છે!
પરંતુ એક શિક્ષક પણ તેના બાળકને આમાનું જ કૈંક બનાવવા માંગતો હોય છે!
કોઈ ને ય પોતાની અંગત પસંદગીથી શિક્ષક બનવું નથી.
ઘણું દુ:ખદ છે, પરંતુ હકીકત છે!
ભોજન સમારંભમાં ટેબલ ની ફરતે બેઠેલા મહેમાનો જિંદગી વિષે ચર્ચા કરી રહ્યા હતા. એક વ્યક્તિ જે કોઈ કંપની ના સીઈઓ હતા, તેમણે શિક્ષણ માં રહેલ મુશ્કેલી ની ખુલાસાવાર ચર્ચા કરવાનો નિર્ણય કર્યો. તેમણે દલીલ કરી કે, “જે વ્યક્તિ એ પોતાની જિંદગી ના ઘડતર માટે શિક્ષણને શ્રેષ્ઠ વિકલ્પ તરીકે પસંદ કરેલ હોય, તેની પાસેથી કોઈ એક બાળક શું શીખી શકે?”
પોતાના મુદ્દા ઉપર વધુ વજન આપવાના હેતુથી તેમણે ટેબલના બીજા છેડે…
View original post 415 more words
આપણું શિક્ષણ : (1)
આજકાલ અમારા વડોદરા માં સ્કૂલ ની ફી માં વધારા વિરુદ્ધ વાલીઓ ની ચળવળ ચાલી રહી છે અને મેનેજમેન્ટ ને ઝૂકવું પડે છે .. સારી આબોહવા છે .પણ મોંઘવારી શિક્ષણમાં પણ નડે છે . સરેરાશ જોઈએ તો આપણા જમાના માં આપણું જે કોલેજ સુધી ના શિક્ષણ ના ખર્ચમાં આપણું બાળક કે જી સેક્શન સુધી જ ભણે છે ..અને એ સરેરાશ જળવાઈ રહી છે … ત્યારે પ્રશ્ન ઉદ્ભવે છે શિક્ષણ એટલે શું ??? અને શાળામાં શિક્ષણ ઉપરાંત બીજું શિક્ષણ હોઈ શકે કે નહિ ???
કોઈ પણ વસ્તુ વિષે જાણકારી મેળવવી ,એને સમજવી અને વાસ્તવિક જીવનમાં એના ઉપયોગ ને સમજવો અને ઉતારવો એટલે શિક્ષણ … શિક્ષણ શરુ ક્યાંથી થાય ???
સોરી તમે ખોટા છો કે નર્સરી થી ..શિક્ષણ તો માં ના ગર્ભ માંથી શરુ થાય છે … ગર્ભ ના સંસ્કાર અને શિક્ષણ , માતાના વિચારો અને ડી એન એ થી એની રૂપરેખા રચાઈ જતી હોય છે … ગર્ભ માંથી બહાર આવતું બાળક પહેલા રડે કેમ છે ??? ગર્ભ માં થયો નાળ માંથી એને ખોરાક ,પોષણ ,શ્વસન મળતું પણ નાળ થી કપાઈ ગયા બાદ સૌ પહેલા એ શ્વાસ લેવા માટે રડે છે … પોતાના ફેફસાને ખોલવાની આ પદ્ધતિ એને કોઈએ શીખવી નથી …બાળક જન્મે છે ત્યારથી સ્વચ્છતા પ્રિય છે ..કુદરતી હાજત બાદ તે રડે છે અને ભૂખ લાગે તો પણ રડે છે અને એ રુદન વચ્ચે નો ફર્ક જેની સાથે જોડાણ નવ મહિના સુધી રહેલું હોય એ માં પારખી જાય છે .. માતા નું દૂધ પીતી વખતે એને કોઈ શીખવાડતું નથી …. એથી આગળ એ જેમ જેમ મોટું થાય છે તેમ તેમ પડખું ફરવું હસવું રડવું , પગલાં ભરવા એ આપોઆપ શીખતું જાય છે …અને બહુ ઓછા લોકોને ખ્યાલ આવે છે કે બાળક સામેની વ્યક્તિની નકલ પણ કરે છે . એની સાથે વાત કરતા અનુભવ્યું પણ હશે .કોઈ સ્વીચબોર્ડ તરફ હાથ લઇ જાય એટલે એની સાથે પાંખો કે લાઈટ થશે એ રીતે બાળક આંખ પણ ફેરવે છે . એ કોઈ પણ વ્યક્તિના કપડાં કે હાથ સજ્જડ પકડી રાખે એટલે સમજવું કે આમ ના કરવાથી પડી જવાશે એવો કોઈક ભય એના મનમાં હોય છે જ . એક વાર તે દાઝે તો આગ પાસે નહિ જાય …આમ જીવન પરત્વે નું શિક્ષણ જે ગર્ભ થી લઈને નીકળે છે અને આપણે પછી શીખવાડીએ છીએ મનુષ્યની જમાત માં ભળતા ….
કોઈ પણ બાળકની માં એની પહેલી શિક્ષક હોય છે અને એ કેવી રીતે શીખવે છે એના પર એના જીવનમાં મહત્વ ના બદલાવ આવે છે .
મોંઘીદાટ શાળામાં મુકવામાં આવતા બાળકો ના માતા પિતાએ કેટલાક પ્રશ્નો પર જરૂર વિચારવું જોઈએ ..શું એ આવતી કડીમાં ….
રંગ
હોળી અને દિવાળી આપણાં મોટા ગણાતાં તહેવારો ..દિવાળી નો તહેવાર કૈક એક મહિના જેવો લાંબો ચાલે અને હોળી બે દિવસ ..એક હોળી અને બીજી ધુળેટી .. ભક્ત પ્રહલાદ ને સમર્પિત આ તહેવાર એટલે ઓફિશિયલી ગંદા રહેવાનો દિવસ ..
બેઉ માં એક વાત સામાન્ય છે કે બેઉ સાથે આગ જોડાયેલી છે … એક માં ચાર રસ્તે સામુહિક પ્રાગટ્ય અને બીજા માં નાના નાના દીવડા માં વહેંચાયેલી આગ અને બંધ ખોખામાં એક ચિનગારી થી ફૂટતા ફટાકડા રૂપી આગ …એ આગ જયારે હોલવાય ત્યારે માત્ર રાખ જ બચે છે ..હા એનું મહત્વ ખેતી સાથે ,એક નિર્દોષ આનંદ સાથે છે પણ હવે એ આનંદ ની પણ શોધ થઇ રહી છે ..શેરી માં છૂટતી પિચકારીઓ મોંઘદાટ ક્લબો માં કેદ થઇ રહી છે …
હેપ્પી હોળી કહેતી વખતે દિલ માં કેટલા લોકો ખરેખર હેપ્પી હશે ??? અરે એટલે તો રંગ લગાડી દે થોડો કે ચહેરો વંચાય નહિ …
હવે લોકો એક દિવસ હોળી રમેં છે અને બાકીના દિવસો હોળી સળગાવે છે બીજાના જીવનમાં કેમ ???
ખુશ રહેવા માટે કોઈ બહાનું હોવું અનિવાર્ય .. એ વગર અમથા અમથા ખુશ રહેવાય જ નહિ અને કદાચ રહેતા આવડતું ના હોય એમ પણ બને ..હોળીના રંગ તો વ્રજ માં ખીલે , યુપી બિહાર માં ખરેખર લોકો રંગાઈ જાય …
આ તહેવાર માં ટોયલેટ સોપ અને શેમ્પુ વાળા ની ખાસ જાહેરાત આવવી જોઈએ પણ નથી આવતી એક ખાસ વાક્ય સાથે : કોઈ પણ પ્રયત્ન વગર ગમે તેટલો પાકો રંગ અમારા સાબુ થી પહેલી જ વાર માં નીકળી જશે અને વાળ માંથી પણ …પણ રંગ પાકો હોય છે ..ઢંગ પાકો નથી હોતો ..સંબંધો પાકા નથી હોતા . ફ્લેક્સિબલ હોય છે ..રંગ પણ કાયમી નથી હોતો અને લોકો પણ બદલાતા રહે છે .. અરે પોતાની અંદર જુઓ તો પોતે પણ ક્યાં અસલ રહ્યા છે ??? ઓરીજીનલ હું આ વખતે હોળી રમ્યા પછી શોધજો …કેટલાય પડ નીચે બેઠો હશે સંતાઈ ને અને એ પડ સુધી જવાનો સમય પણ નહિ હોય તમારી પાસે કેમ ???
આપણે માત્ર હોળી ને દિવસે નહિ પણ હંમેશા રંગાયેલા જ ચહેરા સાથે ફરતા હોઈએ છીએ બસ આપણે આપણા ચહેરા સાથે હોળી ને દિવસે મેચ કરી શકીએ છીએ ..
દરેક દિલ માં પ્રગટતી રહેતી ઈર્ષ્યા ની જ્યોત તો અંખંડ જ્યોત કહી શકાય … મારે ફક્ત એક ચહેરા ની તલાશ છે આ હોળી પર જે વર્તમાનમાં એવી રીતે જીવે કે એમાં ભવિષ્ય નું કોઈ ગણિત ના હોય અને એના ચહેરા ની રંગત જ એવી હશે કે કોઈ પણ રંગ એના પર લગાડો એ રંગ ની રંગત વધી જશે …
ધાણી ,ચણા , ખજૂર , અને ઘઉં ની સેવો વાળો ઉપવાસ હજી કરે છે લોકો …હોળી ની પૂજા પર પણ કરે છે લોકો …રંગો થી રમેં છે લોકો …
પણ …..
ફેસબુક અને વ્હોટ્સઅપ સિવાય ક્યાં કોઈ ને ગમે છે લોકો ??? (લાઈક )
ફરી એક વાર વુમન્સ ડે
8 માર્ચ ..ફરી એક વાર વુમન્સ ડે …ફરી એક દિવસ સ્ત્રીનું બહુમાન (?) અને ઘણું બધું , સ્તુતિ ગુણગાન …અને 9 માર્ચ થી જૈસે થઈ ..આજે એક નવો દ્રષ્ટિકોણ તપાસવાનું મન થાય છે ..
બાળકી ને જન્મ આપો … હા ,આપ્યો …બાળકીને ભણાવો …હા ભણાવી … બાળકીને સ્વાશ્રયી બનાવો ….પગભર બનાવો જેથી એ પુરુષ પર નિર્ભર ના રહે અને પોતાની રાહ પોતાની રીતે નક્કી કરી શકે , જરૂર પડે ઘરને મદદરૂપ થઇ શકે ….સરસ … છોકરીઓ ને વધારે ભણાવો અને આકાશને આંબતી કરો .. હા પ્રોફેશનલ કોર્સ માં હવે છોકરીઓ નું પ્રમાણ વધ્યું છે ..હવે તેનું લગ્ન કરાવો ..
હું હમણાં એકદિવસય પ્રવાસ માં ગઈ ત્યારે મેં એક બેનને એક રસપ્રદ વાત કહેતા સાંભળેલા ..જો છોકરીઓ વધારે ભણે અને એને સાથે ભણતું પાત્ર ગમી જાય તો એના લગ્ન એની સાથે કરાવી દેવાના ..જે છોકરીઓ આવું નથી કરતી તેના માટે પોતાના સમાજમાં છોકરો મળવો મુશ્કેલ થઇ જાય છે ..એક તો પ્રોફેશનલ કોર્સ કરતા ઉંમર 25-26 ઉપર જતી રહે અને પછી ક્યાંતો ઓછા ભણેલા પાત્રો હોય અને ભણેલા હોય તો એના નખરા વધારે હોય …
અને આ વાત ખરેખર સાચી છે …
ચાલો આજે ચર્ચા નથી કરવી પણ એક બાયોડેટા લખું છું :
=========================================================
નામ : પ્રણવ રમણીકલાલ (અટક)
સરનામું : ન-203, કુંજબિહારી ફ્લેટ્સ ,મયૂરગંજ , સોલારોડ , અમદાવાદ
જન્મ તારીખ : 16/01/1986 .
વજન :70 કે.જી
ઊંચાઈ : 5′-11″
અભ્યાસ : B E ( Mechanical ) , M.B.A. ( From London )
નોકરી /વ્યવસાય : રિલાયન્સ ,હજીરા ,સુરત .
આવક : 450000 -500000 વાર્ષિક .
===========================================
કૌટુંબિક વિગત :
પિતાનું નામ : રમણીકભાઇ વજેચંદ (અટક )
વ્યવસાય : રિટાયર્ડ ઓફિસર ( ગુજરાત સરકાર )
માતાનું નામ : વિશાખાબેન રમણીકભાઇ (અટક )
વ્યવસાય : પ્રિન્સિપાલ , ————-માધ્યમિક શાળા , મહેમદાવાદ .
ભાઈ : મોટાભાઈ :રક્ષિત રમણીકભાઇ ( અટક ) , ઓફિસર ઓ એન જી સી . (પરિણીત )
ભાભી : ઇશિતા રક્ષિત (અટક ) ,હાઉસવાઈફ .
બહેન : અપરાજિતા નેલસન પોન્ટિંગ , ઓસ્ટ્રેલિયા .( પરિણીત )
=====================================================
અપેક્ષિત : એન્જીનીઅરીંગ /મેડિકલ / સી એ / એમ બી એ માં અભ્યાસ , નોકરી .. ભાવિ પત્ની મારા સમગ્ર કુટુંબ નું માન સન્માન જાળવે .. ઘર ,સામાજિક જવાબદારી ,મિત્રમંડળ અને નોકરી સંભાળી શકે .અને ફ્લેક્સિબલ એટીટ્યુડ ધરાવતી સુંદર યુવતી …
=========================================================================================
આ એક લગ્નોસ્તુક યુવકનો બાયોડેટા છે ..
તમને નથી લાગતું કે છેલ્લી વિગત માં આ એક લગ્નની નહિ પણ પત્ની તરીકે ની જોબ રિક્વાયરમેન્ટ છે ???!!!!!
સમજ્યા કે જોબ માં જે પ્રમાણેની જોબ હોય તે પ્રમાણેની શૈક્ષણિક લાયકાત જરૂરી છે પણ એક જીવનસંગીની માટે અભ્યાસ કેટલી હદે ઉપયોગી ?? પરસ્પર નું સંબંધોનું મેનેજમેન્ટ વધારે અગત્યનું હોય જ્યાં સંબંધ માં આર્થિક આધાર ઉપરાંત સંવેદના ની લાયકાત વધારે ઉચ્ચ હોય ત્યાં સંવેદના ને ઉગવા માટે આકાશ જ ના મળે એવી અપેક્ષા છે ..અને હા આ વિગત માટે 10 થી 12 યુવતીઓ ના બાયોડેટા વ્હોટ્સઅપ પર મંગાવીને એમાંથી વિવિધ ઇન્ટરવ્યૂ લઈને પસંદગી કરાય અને પસંદગી પામનાર છોકરી અને માતાપિતા પોતાની જાતને ધન્ય ધન્ય સમજે … એક સોનાની દુકાને દાગીના ખરીદીએ ,શાકભાજી ખરીદીએ તે વખતે જે પસંદગીની પ્રક્રિયા હોય તેવું કશુંક એક છોકરી સાથે થતું હોય એવું નથી લાગતું ???!! એક છોકરી જે જમાનાને ચાળે ના ચઢીને ફક્ત અભ્યાસ કરીને નોકરી લાયક બને અને એની પાસે માસ્ટર્સ ડિગ્રી હોવા છતાંય લગ્નની બજાર માં ગેરલાયક ઠરે ત્યારે શું લાગે છે ??એ નવ દીકરી માંથી કોઈ એક ખરેખર એક નબળા પાસા સિવાય બધી રીતે યોગ્ય હોઈ શકે ( એના બાહ્ય દેખાવ ) પણ એના ગુણ બધાથી વધારે હોય .. વુમન્સ ડે એના માટે એક મજાક સમો નથી લાગતો ..અને લગ્ન લાયક ના ઠરવું એટલે આ બધું વ્યર્થ ગયા નો થપ્પો લાગી જાય …શું માં બાપ દીકરાની કોઈ પણ જાતના મોહ માયા વગર અને દિકરાથી વૃદ્ધત્વ માં સહાય ની આશાએ એક લાયક છોકરી માટે એક કામ કરી શકે ???!!…
એ દીકરીને પગભર તો હોય જ પણ એક વાત જરૂર કહે ..બેટા આપણી પાસે છત તો છે જ ..તારા લગ્ન માટે તને સમજે એવો યોગ્ય પાત્ર નહિ મળે તો તું હંમેશા માટે અમારી પાસે રહી શકે છે ..તારી કારકિર્દી ને મનગમતો વળાંક આપી શકે છે .. અમે તારી સાથે જ છીએ .ગમે તેમ પણ તું અમારી સામે તો રહી શકીશ ને !! તારી ચિંતા નહિ રહે ….અને હા થોડી સમય પછી જો તને પણ માં બનવાનું મન થાય તો તું એક અનાથ બાળકને દત્તક લઈને એનો સહારો બની શકે છે .. તું ચિંતા ના કરીશ અમે તારી સાથે છીએ ..
=========================================================================================
હવે આ વુમન્સ ડે પર એક છોકરીનો બાયોડેટા :
===================================
નામ : કીર્તિ રમેશ નીના (અટક ).
સરનામું : એ -2, વ્યોમપાર્ક ,આકાશદીપ એવન્યુ , થલતેજ ,અમદાવાદ .
અભ્યાસ : એમ કોમ , ડિપ્લોમા ઈન ટેક્સેશન , સી એ( સી પી ટી )
જન્મ તારીખ : 16/09/1989
ઊંચાઈ : 5′-4″
નોકરી : ટી સી એસ ,ગાંધીનગર .
======================================
સરનામું : રમેશ વિનય (અટક ) .
વ્યવસાય : ધંધો
માતા : નીના (અટક )
વ્યવસાય : હોમમેકર .
ભાઈ : નથી .
બહેન : રીશા . ( પરિણીત )
===================================
અપેક્ષિત : મારો જીવનસાથી જો લગ્ન બાદ મને નોકરી કરાવવા માંગે તો એને મારા ઘરના દરેક કામ માં મદદરૂપ થવું પડશે . મારી પરિણીત બહેન અમેરિકા છે .એટલે એના માં બાપ ની જે રીતે હું કાળજી લઉં તે રીતે હું મારા માં બાપની કાળજી લઇ શકું એ સ્વતંત્રતા જોઈશે .. મારા પિતા જી જયારે 58 વર્ષના થાય ત્યારે હું એમને મારા પગાર માંથી અર્ધો પગાર આપીશ એ બાબતે સહમત હોવા જોઈએ . બાળકો ના ઉછેર માં પણ ખભેખભા મિલાવીને એમને સારા વ્યક્તિ બનાવી શકીએ એ માટે જાગૃત હોવા જોઈએ . અને જીવનસાથી ના માં બાપ માટે હું વહુ નહિ પણ દીકરી બનીને રહી શકું એવું સુમેળ ભર્યું વાતાવરણ બનાવવામાં મને આપ સૌનો સહકાર જોશે ..
અને હા મારી ડિગ્રી ,પગાર કે જોબ જોઈને નહિ પણ જીવનસાથી તરીકે સ્વભાવ નો સુમેળ સાધી શકે અને સંવેદના નું મૂલ્ય સમજી ને મને નારી તરીકે ગૌરવ આપી શકે, મારા વ્યક્તિત્વનો નિખાર કરી શકે અને એના જીવનમાં હું એની પ્રગતિની ભાગીદારી કરી શકું એવા હમસફર ની તલાશ છે ..
====================================================
ઇતિ …
