સંવેદનાઓ થી જરૂર પડે ત્યારે અલિપ્ત રહો . જીવંત હોવા માટે સંવેદનાઓ હોવી આવશ્યક છે પણ તે ત્યાં જ વ્યક્ત થવી જોઈએ જ્યાં તેની સમજ હોય . કદર હોય કે ના હોય પણ સમાન અર્થમાં સમજ હોવી એ જરૂરી .
દરેક વાત માં આ સૂક્ષ્મ તંતુ થી જ ગૂંચવાડા ઉભા થાય છે . આપણાં અંગત વર્તુળના સભ્યો જ્યાં લોહીનાં સંબંધ હોય ત્યાં આપણો વિશ્વાસ સૌથી વધારે હોય છે અને જો વિચારી જુઓ તો સૌથી વધારે પીડા નું ઉદગમસ્થાન પણ એ સંબંધો જ હોય છે . આપણે આ સંબંધ કોઈ પણ સંજોગો માં ગુમાવવા માંગતા નથી , આપણાં સ્વાભિમાનને ભોગે પણ . અને અહીં આપણી જેટલી જ તીવ્રતા બીજા પક્ષે ના હોય તો ધીરે ધીરે એ પ્રેમ જાણ બહાર જ મૂલ્ય ગુમાવવા માંડે છે જ્યાં બીજા પક્ષને કદાચ કોઈ ફરક નથી પડતો પણ એક પક્ષ ખૂબ ઘવાય છે અને તેને દુનિયામાં સંબંધો પરથી જ વિશ્વાસ ઉઠી જાય છે .
અહીં જ ઔચિત્ય જાળવવાની વાત આવે છે . ગમે તેટલો અંગત સંબંધ હોય એક વાર તો આ સંબંધ વગર જીવાશે જ નહીં એ વિચાર મનમાંથી કાઢી નાંખો . ક્યારેક આપણાં ખરાબ સમય માં કરેલી મદદની દુહાઈ દઈ આજીવન એ અહેસાન હેઠળ દબાયા કરીએ છીએ અને અબોલ રહી જઈએ છીએ , અનેક અપમાનો પણ ગળી જઈએ છે અને આ વસ્તુ તમારા જીવનના વાસ્તવિક સુખોથી તમને વંચિત રાખે છે .
તેથી સંબંધોને તમારી લાગણીઓ અને સ્વાભિમાન પર કાબુ ના કરવા દો .
લાગણીઓ જરૂરી છે માત્ર તમારા કુટુંબ માટે નહીં પણ આસ પડોસ , શહેર કે ગામ અને દેશ માટે પણ .
મારે ખુશ થવું છે એ 14 ફેબ્રુઆરી એ વિચાર આવ્યો . સરસ લાલ સાડી પહેરી , બપોરે રૂટિન વિરુદ્ધ બદલી . બસ અમસ્તા જ ખુશ થયા કર્યું . ઘણા બધા સેલ્ફી પાડ્યા . સાંજે પતિદેવને ઉપવાસ હતો પણ તો ય દીકરી ની ઈચ્છા હતી એટલે પીઝા ઓર્ડર કરીને મંગાવ્યા . જનરલી ત્રણેવ જણ જ ખાઈએ પણ ખબર નહિ અંદર કશુંક સળવળતું હતું કે હવે બસ ખુશી થી જીવવું છે , કાલ ની કોને ખબર ?? સાંજે ટી વી પર રોમાન્ટિક મુવી જોયું .આમતો રોજ ચેનલ બદલી ન્યૂઝ જોઈએ પણ આજે નહીં કર્યું .
બસ રાત્રે સુવા જતા પહેલા whatsapp ચેક કર્યું . પુલવામાં ની ઘટના ના ફોટા જોયા . અને સાચું કહું તો આખા દિવસ પર અફસોસ થયો . રાત્રે ઊંઘ ન આવી .
જીવનની ક્ષણભંગુરતા નો સાક્ષાત્કાર થઈ ગયો . બીજા દિવસે કંઈ કેટલીય વાર રડી પડાયું …
પણ આવો ગમ કોઈ પણ સંબંધ વગર થઈ શકે તો સાચેસાચ આપણે જીવંત છીએ . જીવનને સાચી રીતે અર્થસભર જીવી રહ્યા હોઈએ છીએ . અને ખુશી આપણને સુખ આપે છે કેમ કે દર્દ ને પણ સમજવાની શક્તિ આપણી અંદર વિકસિત થયેલી હોય છે .
શહાદત ને વરેલા જવાનોને શતશત નમન . એમનાં કુટુંબીજનોને માટે પ્રાર્થના .
કેટલું કરૂણ મૃત્યુ પણ એમના જીવનની ઊંચાઈ કેટલી કે આખા દેશની આંખો એમના માટે રડી પડી .
