બોલો …

થોડુક બોલો …થોડું બોલો ….મૌન દરેક વાતનો હલ ના હોઈ શકે ….
તક મળે એટલે બોલવા ના માંડો …મૌન રહેવાનું હોય ત્યાં ના બોલો …બોલવાનું જરૂરી હોય ત્યાં મૌન ને ટાળો ….બોલવાને મૌન ,અવાજ અને શબ્દ સાથે સાંકળવો એ એક આવડત હોય છે જે બધા પાસે નથી હોતી ..જે વ્યક્તિ હમેશા મૌન રહે તેનો એક એક શબ્દ કીમતી હોય છે ..એ જયારે બોલે ત્યારે એને બધા ધ્યાનથી સાંભળે છે …જે બહુ બિનજરૂરી બોલતા રહે છે એમની અગત્યની વાત પણ ક્યારેક સૌ અવગણી દે છે ….
બોલવા પર તો યુદ્ધ ખેલાઈ જાય છે ..અને બોલવાને લીધે યુદ્ધ થતું અટકે છે …બોલવાથી ગેરસમજ દૂર થાય છે અને બોલવાથી જ ક્યારેક ગેરસમજ પણ થાય છે …ના બોલ્યામાં નવ ગુણ પણ બોલે તેના બોર વેચાય …બોલવું એ વ્યક્તિત્વની શાબ્દિક ઓળખાણ છે …એના સંસ્કાર ,ઉછેર, વ્યક્તિત્વ ,એનું જ્ઞાન ,એનો દેશ ,એનું રાજ્ય ,એની સંસ્કૃતિ ,એની સમજ બધું જ છતું થાય છે …જયારે તમે ખુબ ખુશ હોવ ત્યારે તમારા શબ્દો અને તમે દુખી હોવ ત્યારે તમારા બોલાયેલા શબ્દો પરથી તમારી સાચી ઓળખાણ છતી થઇ જાય છે ……
ઘણાનું બોલવું તલવાર બરછી કે બોમ્બ હોય છે …… અને ઘણાનું બોલવું ઊંડા ઘા પર શીતલ મલમ જેવું …
સારો વક્તા એક જંગ વગર હથિયારે જીતી શકે છે અને હારી શકે છે ……
તો ચાલો હવે મારો ક્વોટા પૂરો …
તમે પણ અહીં જ ક્યાંક હશો જ ને ?????