સિમ્પલ લાઈફના કેટલાક કોમ્પ્લીકેશન્સ : 3 !!!

1983ની આ વાત છે .મારી જાણમાં ત્યારે અમદાવાદ માં બે 1.બી કે સ્કુલ ઓફ મેનેજમેન્ટ અને 2. આઈ આઈ એમ એમ બે મેનેજમેન્ટ શીખવાડતી કોલેજ હતી અને સુરતમાં દક્ષીણ ગુજરાત યુનીવર્સીટી માં પણ ભણાવાતું .એ વખતે એમ એસ યુનીવર્સીટી માં બી કોમ માં બીજા વર્ષમાં પર્સોનેલ મેનેજમેન્ટ મુખ્ય વિષય સાથે સ્નાતક થવાની તક મળતી હતી અને આ સિવાય માર્કેટિંગ મેનેજમેન્ટ , સ્ટેટીસ્ટીક્સ ,બેન્કિંગ અને એકાઉન્ટ સાથે પણ સ્નાતક થઇ શકાતું .મારી બેચમાં પર્સોનેલ મેનેજમેન્ટ સાથે ભણનારા ફક્ત 18 વિદ્યાર્થીઓ હતા અને માર્કેટિંગ માં 100 જેટલા . પણ જે દિવસે પેપરમાં છપાયું કે આઈ આઈ એમ ના એક વિદ્યાર્થીને 8 કે 10 લાખનું પેકેજ ઓફર થયું ત્યાર પછી મેનેજમેન્ટની કોલેજો એટલી બધી ખુલી અને જે જુઓ તે એમ બી એ તો કરેજ .સપ્લાય વધે અને ડીમાંડ એટલા પ્રમાણ માં ના વધે તો ભાવ ઘટે એ શાકભાજીના હોય કે પછી પેકેજ ના હોય .શિક્ષણને આપણે ગંભીરતાથી લીધું જ નથી .આપણે તો શિક્ષણ પૂરું થતા મળતા પેકેજ માટે આપણા સંતાનોને વધેરી નાખતા શીખી ગયા છે .આખી રાતના વાંચવા કરતા ગોખવાનો મહિમા અપરંપાર બની ગયો છે .સામાન્ય જ્ઞાન તો નો કોમેન્ટ …બાહ્ય વાંચન એટલે શું ??? કોમ્પીટીટીવ એક્ઝામ ની તૈયાર મળતી બુક્સ ની પ્રેક્ટીસ કરીને કોઈ સારી જોબ મળે એટલે જીવન સફળ .પછી ફ્લેટ ,કાર બધું થઇ રહેશે … પણ આમાં જિંદગી ક્યાં છે ?????અને જો તમારી સાથે જિંદગી ના હોય તો માનસિક શાંતિ ના હોય અને શાંતિ ના હોય તો બધી પીડા અને પરિતાપ તો રાત્રે પણ પડછાયો બની પજવ્યા કરે … મોંઘી ફી ભરવા કમરતોડ લોન લેવાનો રીવાજ છે .અને પછી વિદેશમાં ભણવાનો પણ અભરખો એટલે ફરી લોન .પપ્પા કેટલા સમય આ લોન ચૂકવ્યા કરે ???એવું સાંભળવામાં આવ્યું છે કે અમારો દીકરો વિદેશ ભણ્યો છે એટલે દીકરીવાળા લાઈન લગાવે અને પછી પપ્પાની લોન સસરા પર ટ્રાન્સફર થઇ જાય .શું હવે જીવનનો અર્થ ઉંચી લોન ના હપ્તા ભરવા પુરતો જ રહ્યો છે .100માં 10 જણ સારી લાઈફ જીવે પણ બાકીના નેવું તો વત્તે ઓછે આજ જીવન જીવે છે . શિક્ષણ માં તો ગુજરાતી માધ્યમનો વિદ્યાર્થી ગુજરાતીમાં જ નાપાસ થાય છે એવા કિસ્સા બનતા હોય તો પણ કોઈને અંતરાત્મા ડંખતો નથી કેમ કે કારણ ખબર નથી તો રોગ ક્યાં પકડાય ???અને ઈલાજ તો વાત નથી કરવી . ઉચ્ચતમ જીવન જીવવાની લાહ્ય માં જીવન જ ભૂલી જવાય છે !!! રીમાબેન અને રમેશભાઈ તેમના એક દીકરા વ્યોમ સાથે રહે છે .લાઈબ્રેરીના આજીવન સભ્ય .રમેશભાઈ બેંકમાં કારકુન છે .રીમાબેને હમણાં જ રાજીનામું આપ્યું .દીકરાને ચિત્રકાર બનવું છે .ત્રણેવ જણ ઘરમાં બેસીને કશું ને કશું પોતાની નવરાશની પળો માં વાંચે અને સાંજે ચા પીતા ચર્ચા પણ કરે .રીમાબેન લગભગ 48 વર્ષના છે .તેમણે ઘરનું બધું કામ જાતે કરવાનું રાખ્યું છે .સમય પણ જાય અને શરીર એકદમ ચુસ્ત પણ રહે .ઘરની ચીવટ પૂર્વક દેખભાળ કરે .રમેશભાઈ બહારની બધી ખરીદી પતાવે .અને વ્યોમ થોડા ટ્યુશન કરે અને ચિત્રકામના સાધનની ખરીદી કરે .પૈસાની તંગી નથી પણ વ્યોમ બધે સાયકલ પર જ જાય .અને રમેશભાઈ સાંજે જમીને એક કલાક રીનાબેન સાથે વોક પર જાય .બધા સગા શહેર માં છે .કાર નથી વસાવી .રીનાબેન હસતા કહે છે બહારગામ જવું હોય તો ટેક્ષી મળે જ છે અને શહેર માં તો ચાલતા વહેલા પહોંચાય એટલો ટ્રાફિક હોય છે .વ્યોમ ને પોતાની કારકિર્દી પેરિસમાં ભણીને બનાવવી છે .રીનાબેને પોતાનું પ્રોવિડંડ ફંડ એના માટે ફિક્સમાં મૂકી દીધું છે .અને રમેશભાઈના પેન્શનમાંથી બેઉનું જીવન આરામથી જશે જ .ભવિષ્ય નક્કી જ છે કે દીકરો એમની સાથે નથી રહેવાનો .એમણે જરૂરિયાતનું ફર્નીચર બનાવ્યું છે જે પાછલી જિંદગીમાં એકલે હાથે પણ મેનેજ કરી લેવાય .સાદગી એમની જિંદગી નો મંત્ર છે .પહેરવેશ ,ખાણીપીણી અને આચાર વિચારમાં બધેજ સાદગી પણ મજબુરીની નહિ ,સ્વેચ્છા એ અપનાવેલી . થોડાક સંબંધો પણ વર્ષોમાં વણાયેલા સાચુકલા સંબંધો .ટોળેટોળા ની ફિલોસોફી નહિ .રીનાબેનનો એક તકિયાકલામ : જો તમે મારા ઘરનું ફર્નીચર કે કપડા જોઇને અમારું મુલ્ય કરો અને સંબંધોનું પરિમાણ માનતા હો તો સોરી આપણી વચ્ચે કોઈ પરિચિતતા નહિ હોય તોય ચાલશે . પણ તમે માણસ ના વિચારો પર વિચાર કરશો તો આપણી દોસ્તી આપણા આયુષ્ય જેટલું આયુષ્ય લઈને જન્મશે .શું લાગે છે તમને .રસ્તો અવ્યવહારિક લાગે છે જરૂર પણ આચારમાં ઉતારો તો શાંતિનો રાજમાર્ગ ચોક્કસ !!!!